Wrocławsko-Lwowskie Zeszyty Prawnicze

Pochodzenie rodu Branickich herbu Gryf. Pogląd historyka ustroju i prawa

Tomasz Kruszewski — 2024-05-29

The author redefines the subject of origins of the magnate House of Branicki (Gryf) due to the despicable manner in which his views were criticized. Ultimately, he argues that the origins of the House of Branicki are more likely to be descendants from Pomeranian Dukes through the House of Griffin.

Disputes over the methodology of researching knightly families in Poland will most probably continue. In this context, views of Jan Adamus are worth mentioning, albeit distantly considered by Krzysztof Mosingiewicz. Mosingiewicz perceived in Adamus’s views a dangerous tendency to draw opposing conclusions from what he was discussing. Although Adamus could not find more relevant arguments, which could be used against the ancestral tradition, he still stated that “tradition is not to be trusted equally as a tradition reaching a distant time segment.” As we can see, the scholar attached importance only to the facts resulting from existing, remaining sources.

In the House of Branicki (Gryf), it is precisely visible how the cited author was mistaken. Teresa Zielińska found in the Central Archives of Historical Records an important document treating about the appointment of Jan Klemens Branicki for the Great Crown Ensign in 1724, when the origins of the House of Branicki from the Dukes of Pomerania were pointed. The views of T. Zielińska — outstanding scholar — cannot be treated as unquestionable, and it results from a simple ascertaining that this time it is not a certificate from a private magnate’s office, but a legal act application. As the office of Augustus II the Strong did not certify any such reasoning, it can lead to various conclusions. According to the rule, the accuracy of applied tradition is denied. In this case it would have to be proven that the mentioned origins of the House of Branicki in the nomiation were different.

The article conludes with a discussion regarding the ancestors of the House of Branicki.

Aspekty proceduralne sprawy Gorgonowej

Józef Koredczuk — 2024-05-29

The case of Rita Gorgonowa, charged with the murder of Elżbieta Zaremba, was the most famous court case in the Second Polish Republic. The trial in this case, with the participation of a jury, took place initially before the district court in Lviv and later in Krakow. It attracted great interest from the press, which reported on its proceedings. The trial was based on circumstantial evidence, which made it even more significant. It was attended as participants by the best-known Lviv and Krakow judges, lawyers (Maurycy Axer) and medical experts (Ludwik Hirszfeld, Jan Olbracht), all of whom found it to be the most famous case of their careers. Writers (Tadeusz Boy- Żeleński) also took an interest in the case. Despite the conviction of Gorgonowa, the trial raises controversies to this day. They mainly cast doubt on the evidence on which the verdict was based and the multiple errors that were made during the investigation of the Gorgonowa case (especially operations at the crime scene). The Gorgonowa trial was also important for the popularisation of the practice of using expert medical opinion evidence by Polish courts. The fact that the accused of this murder was a woman also played a significant part according to the non-legal press.

Komunistyczna rewolucja w Niemczech w ujęciu teorii rewolucji permanentnej Lwa Trockiego

Jakub Skrzyniarz — 2024-05-29

The subject of the article is the vision of the communist revolution in Germany in the years 1918–1923, as perceived in the political thought of Leon Trotsky. The aim of the article is to demonstrate that Trotsky viewed the German revolution through the lens of his theory of permanent revolution. Trotsky firmly believed that the German revolution must follow a similar trajectory to the Russian revolution. Between 1918 and 1923, the German Communist Party made several attempts to seize power. The defeat in World War I caused the collapse of the German Empire and establishment of the Weimar Republic, which from the very beginning faced significant sociopolitical challenges. The severe economic conditions fostered the radicalization of the proletariat, with increasing support for communist parties. At the turn of August and September 1923, the Weimar Republic confronted another crisis related to the occupation of the Ruhr area by France. In 1923, the Bolsheviks were convinced that the time was right for a revolution, so they pressured the German communists to carry out an armed coup. The attempt to seize power failed, shattering hopes for an international revolution and delivering a significant blow to Trotsky.

Ewolucja ustawodawstwa i orzecznictwa Sądu Konstytucyjnego Ukrainy w kwestii języka państwowego

Rafał Czachor — 2024-05-29

The language issue was among the most salient problems of Ukrainian public life since gaining independence in 1991. There is no doubt that it was one of the crucial factors that influenced Ukrainian politics and driving its dynamics. National parties have advocated for declaring the Ukrainian language as the sole official language and in doing so eliminating the Russian language from the public space. The Communists and parties personally and financially related to pro-Russian parties have tended to value the Russian language to preserve bilingualism and even maintain its factual dominance in everyday life.

The goal of the this paper is to provide a retrospective overview of the evolution of the legal framework of the Ukrainian language policy after 1991. It focuses on the legal acts regulating the status of the state language of Ukraine and the most significant judgments of the Ukrainian Constitutional Court. This problem until now was not addressed by the Polish scientific literature.

The main thesis of the article asserts that despite the Ukrainian law and constitutional jurisprudence stipulating and supporting unilingualism, it has not been as radical and consistent as that of the Baltic states, for example. The change in the attitude of the Ukrainian authorities and their consistent efforts to solidify the Ukrainian language in the public sphere can be traced back to the so-called Euromaidan (“the revolution of dignity”) in 2014. The most significant step in these efforts was done in 2019 by the adoption of the new bill that exhaustively regulated the status of Ukrainian as the state language and the only mean of communication in official proceedings and the public sphere. The law has consequently led to the elimination of bilingualism in the public sphere, including education and mass media. Similarly, the standpoint of the Constitutional Court has evolved. In the first two decades of independence it represented a moderate position in case of the language issues, avoiding their clear resolution; however, since the second decade of the 21st century it decisively articulates the importance of Ukrainian as the state language and its role in the consolidation of the national state.

„Uprzejmie donoszę” — metody pracy tajnych informatorów wobec kleru katolickiego w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na terenie Dolnego Śląska

Edyta Włodarczyk-Czech — 2024-05-29

Among all the organisations operating in the Polish People’s Republic, religious associations — which were guided by a doctrine completely different from the Marxist-Leninist thought propagated at the time — were particularly important for the communists. Hence, the Catholic Church, as the largest church in Poland, was of interest to the Security Service throughout the entire period of the Polish People’s Republic.

The aim of this article is to present one of the forms of surveillance of the Catholic Church as an institution and of specific ecclesiastical or monastic establishments, as well as specific individuals. This form consists of building a network of secret collaborators responsible for obtaining information and passing it on directly to officers of the Security Service (the Security Department).

The acquisition of secret collaborators involved several stages, namely: selection, preparation (the creation of a psychological profile, determination of the basis for recruitment, preparation of a recruitment plan), contact with the candidate and recruitment.

Candidates for secret collaboration were selected based on available materials on their compromising moral deeds, statements hostile to communist authorities and/or the USSR. In addition, attention was paid to the candidate’s negative personality traits (e.g. pride, greed, excessive ego) and “material interests.”

The article uses archival documents of the Institute of National Remembrance (Branch in Wrocław) and the archival documents of the Institute of National Remembrance (Branch Office for Sharing and Archiving Document in Warsaw). Additionally, the author analysed and used many scholarly publications on this subject.

Wpływ prawa rzymskiego na kształtowanie się wybranych instytucji prawa ukraińskiego — uwagi na marginesie art. 291 k.p.k.

Wojciech J. Kosior — 2024-05-29

The article analyses Roman influences on Ukrainian criminal proceedings focusing on the institution of an indictment, which marks the conclusion of the initial stage of the proceedings by accumulating evidence of a person’s perpetration and guilt. The impetus for undertaking such research stems from similar considerations regarding the influence of Roman law on the construction of the Polish indictment. An indictment is a specific procedural document and thus strictly formalised. It should meet the European standards referred to in Article 6 of the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms. This provision mandates that the accused be provided with intelligible information about the nature and cause of the accusation against them, as this provision, among other things, requires that the accused be provided with intelligible information about the nature and cause of the accusation against him. In the case of Ukraine, the requirements for indictment are stipulated in Article 291 of the Code of Criminal Procedure.

The purpose of this article is to discuss the Roman roots of the Ukrainian indictment and, more specifically, the influence which Roman solutions, adopted in the opinion of Paulus in D. text. 48, 2, 3, exerted on the content of Article 291 of the Code of Criminal Procedure. Apart from a mere comparison of the content of the ancient transmission with the current provision, the article attempts to demonstrate the precise Roman roots of this institution through a thorough analysis spanning from ancient law, medieval law, modern law and up to modern solutions.

As a result of comparing the content of these provisions, it was possible to see that the modern indictment of Ukraine refers to the structure developed in Roman law. However, ancient influences are not only evident in the comparison of the indictment’s structure itself. The mere external resemblance is insufficient to conclude that modern indictments have Roman origins. For years, Ukraine employed an indictment based on the French model, which no longer demonstrated such links with recycled Romanian law. It was only in 2012, when the new Code of Criminal Procedure and the codification commission’s use of was enacted, drafting its principles used the Germanic model of the accusatory complaint, that the indictment described in Article 291 can be said to be based on solutions that were developed under the influence of Roman law.

The research carried out, the results of which are presented in this article, is part of the current research devoted to the foundations of Ukrainian law, with particular emphasis on Roman influence. The research aims to demonstrate that, despite the enormous influence of Russian, and later Soviet, legal solutions, Ukrainian law (basically newly reshaped since 1991) is part of the trends of European legal culture as a result of the implementation of Western solutions.

Klasyfikacja zwyczajów prawnych ludu ukraińskiego: aspekt historyczno-prawny

Marian Bedrii — 2024-05-29

W artykule dokonano analizy znaczenia prawnego ukraińskich zwyczajów przez pryzmat różnych kryteriów, które nie są wyczerpujące, ale przyczyniają się do usystematyzowania wiedzy o ukraińskim prawie zwyczajowym. W szczególności zaproponowano następujące kryteria klasyfikacji zwyczajów prawnych: zgodność z ustawą, pochodzenie, charakter dyspozycji, zasięg obowiązywania, sfera regulacji prawnej. Ujawnia się historyczne znaczenie zwyczajów prawnych opartych na światopoglądzie prawnym społeczeństwa ukraińskiego.

Prawo do pamięci i prawo do zapomnienia: ogólna analiza teoretyczna

Петро Рабінович — 2024-05-29

Artykuł poświęcony jest analizie teoretycznoprawnej praw do pamięci i praw do zapomnienia, w szczególności rozważane są problemy związane z interpretacją tych praw oraz wsparciem prawnym w ich realizacji. Uzasadniono znaczenie pamięci, w szczególności pamięci historycznej, dla rozwoju społeczeństwa, i potrzebę częściowej regulacji prawnej jej zewnętrznych przejawów, przede wszystkim w działalności uczestników stosunków społecznych, w tym utworzenia upamiętniających miejsc, organizaowania dni pamięci, wspierania finansowego archiwów.

Celem artykułu jest ogólna charakterystyka teoretyczna każdego z wymienionych praw naturalnych, zwrócenie uwagi na osobliwości wpływu prawa na procesy zapamiętywania i zapominania. Konieczność wzmocnienia ochrony prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego doprowadziła do ukształtowania się prawa do zapominania. W fachowych publikacjach periodycznych autorzy najczęściej analizują tylko niektóre aspekty związane z prawem do zapominania. Wśród prac naukowych należy wskazać badania takich naukowców, jak I. V. Spasibo-Fatieievej, O. V. Kijiiaka, P. M. Sukhorolskiego, R. I. Radeiki, O. M. Kalitenki. Jednak prawo do zapomnienia jest omawiane w tych publikacjach bez odniesienia do prawa do pamięci. Tymczasem między tymi prawami istnieje związek semantyczny, bo zapomnieć można tylko to, co zostało „umieszczone” w pamięci. Bez realizacji prawa do pamięci nie ma sensu mówić o prawie do zapomnienia.

W artykule sformułowano autorską interpretację pojęć pamięć, zapomnienie i naturalnego do nich prawa. Tak więc prawo do pamięci to zdolność osoby lub grupy osób do podejmowania działań mających na celu odtworzenie i zobiektywizowanie pomysłów lub poglądów dotyczących faktów z przeszłości. Prawo do zapomnienia to możliwość żądania przez osobę lub grupę usunięcia z przestrzeni publicznej informacji o pewnych faktach z przeszłości. Uzasadniono słuszność obawy, że możliwość usuwania pewnych informacji może być wykorzystywana nie jako środek ochrony w internecie, lecz jako sposób kontrolowania przestrzeni cyfrowej przez państwa.

Zwrócono uwagę na to, że praktyka sądowa odegrała istotną rolę w kształtowaniu prawa do zapomnienia i wciąż aktywnie wpływa na jego rozwój i ochronę. Choć na Ukrainie nie ma jeszcze wielu sporów sądowych dotyczących tej kwestii, rozwój prawa ukraińskiego jest w ten czy inny sposób związany z integracją i stowarzyszeniem Ukrainy z UE oraz stosowaniem orzecznictwa ETPC w postępowaniu przed sądami krajowymi. Aktywny rozwój technologii informacyjnych wymaga odpowiedniego teoretycznego zrozumienia tych praw człowieka.

Warunki przeniesienia pracownika i jego małżonka w inne miejsce pracy

Оксана Стасів — 2024-05-29

Artykuł poświęcony jest specyfice przenoszenia pracownika wraz z przedsiębiorstwem na inny teren w warunkach stanu wojennego.

Autorka zauważa, że w związku z atakiem Federacji Rosyjskiej 24 lutego 2022 roku na Ukrainę rząd ukraiński wprowadził program relokacji zakładów produkcyjnych w celu zachowania zarówno potencjału siły roboczej, jak i zdolności produkcyjnych. Program ten zapewnił masową relokację przedsiębiorstw z terenów, na których toczą się działania wojenne, na bezpieczniejsze tereny Zachodniej Ukrainy.

Podkreśla się, że w okresie stanu wojennego specyfikę zmiany warunków pracy pracowników przedsiębiorstw przesiedlonych (ewakuowanych) w wyniku stanu wojennego reguluje ustawa Ukrainy „O organizacji stosunków pracy w stanie wojennym”. Zgodnie z nią ograniczenia konstytucyjnych praw i wolności człowieka i obywatela wprowadza się w okresie stanu wojennego zgodnie z art. 43 i 44 Konstytucji Ukrainy.

Autorka, po przeanalizowaniu obowiązującego ustawodawstwa ukraińskiego, proponuje wyróżnić trzy warianty możliwych legalnych zachowań pracownika: 1. pracownik wyraża zgodę na przeniesienie z firmą do innej lokalizacji; 2. pracownik nie zgadza się na przeniesienie wraz z przedsiębiorstwem do innej lokalizacji w związku z relokacją oraz 3. pracownik nie może przenieść się do innej lokalizacji z przedsiębiorstwem, ale chce kontynuować tam pracę w przyszłości, po powrocie przedsiębiorstwa, jeżeli prawo daje taką możliwość.

W artykule podkreślono, że przeniesienie do innej lokalizacji dotyczy zmiany miejsca wykonywania pracy pracownika w związku z przeniesieniem przedsiębiorstwa do innej miejscowości. Przeniesienie przedsiębiorstwa do innej miejscowości uważane jest za zmianę organizacji produkcji i pracy. Zgodnie z ukraińskim ustawodawstwem pracownik musi wyrazić na to pisemną zgodę. Należy podkreślić, że takie przeniesienie odbywa się z zachowaniem specjalności, kwalifikacji lub stanowiska. Dokonanie wpisu w księdze pracy o przeniesieniu pracowników do innego miejsca wraz z przedsiębiorstwem nie jest przewidziane przez prawo.

Proponuje się zmianę tytułu art. 120 kodeksu pracy Ukrainy na „Gwarancje i świadczenia wyrównawcze w przypadku przeniesienia do pracy w innym rejonie” oraz części 1 art. 120 kodeksu pracy Ukrainy należy zmienić w następujący sposób: „W związku z przeniesieniem lub przeniesieniem do innej lokalizacji pracownicy mają prawo do odszkodowania i gwarancji wypłaty”.

Podkreśla się, że zawieszenie stosunku pracy musi spełniać następujące warunki: 1. pracodawca nie może zapewnić pracownikowi pracy; 2. pracownik nie może wykonywać pracy. Jeżeli przynajmniej jeden z warunków nie jest spełniony, nie ma podstaw do zawieszenia umowy o pracę.

Więzienie jako kara kryminalna. Kilka uwag o współczesnych problemach izolacji penitencjarnej

Tomasz Kalisz — 2024-05-29

The penalty of imprisonment must be applied very carefully and taking into account all the costs and negative consequences of isolation and assuming limited possibilities to achieve social rehabilitation goals. This does not imply that this form of criminal law reaction to prohibited acts should be abandoned. The need to reform the penalty of deprivation of liberty and to seek effective organizational forms for penitentiary systems should be confirmed by the size of the population of criminally incarcerated people around the world, and especially the trends in this area. Criticism of punishments based on isolation often boils down to low effectiveness, high economic and social costs and a number of negative consequences in the individual sphere, directly related to very deep interference in the sphere of human rights and freedoms. In practice, we are dealing with a clear paradox consisting in the creation of a repressive institution in its real character and a social rehabilitation institution in the space of expectations.

Analiza wybranych zmian wprowadzonych na mocy Polskiego Ładu w zakresie tworzenia i funkcjonowania podatkowych grup kapitałowych

Katarzyna Błaszczak — 2024-05-29

The article is devoted to the analysis of selected changes related to the creation and functioning of tax capital groups, introduced under the law referred to as the “Polish Deal.” The intention of the Polish legislator was to increase interest in tax capital groups and to create opportunities for smaller entrepreneurs to join them. To this end, among other things, it was decided, the formal conditions for joining these structures were liberalized, the obligation to maintain the profitability of the group was dropped, and the prohibition on making changes to the composition of the companies forming the tax capital group was repealed. The article provides an assessment of the most significant changes that came into effect on January 1, 2022, and their impact on the actual interest in creating tax capital groups.

Związek między bezrobociem a inflacją w Polsce w kontekście krzywej Phillipsa — czas pandemii i wojna na Ukrainie

Anna Ćwiąkała-Małys — 2024-05-29

W artykule podjęto się analizy krzywej Phillipsa w warunkach polskich w trakcie pandemii i wojny na Ukrainie. W części teoretycznej przybliżono ewolucję teorii Phillipsa i dokonano przeglądu literatury dotyczącej jej weryfikacji odnośnie do polskiej gospodarki. Opisano też teoretyczne aspekty kryzysu i szoków egzogenicznych. W części empirycznej niniejszej pracy zbadano krzywą Phillipsa w odniesieniu do gospodarki polskiej w latach 2013–2022. Sprawdzono kierunek i siłę związku stóp inflacji i bezrobocia na podstawie danych miesięcznych dla pełnego okresu oraz okresu pandemii. W badaniach wykorzystano metody ekonometryczne do oszacowania parametrów modelu autoregresyjnego inflacji, uwzględniającego zarówno wpływ bezrobocia na wielkość inflacji, jak i szoki egzogeniczne spowodowane zaburzeniami w gospodarce, reprezentowane przez zmienne binarne, podtrzymane i interakcyjne. Stwierdzono, że w pandemii wystąpił efekt samej krzywej Phillipsa, który został wzmocniony w fazie wojny. Natomiast w dłuższym czasie nie zarejestrowano ujemnego związku między badanymi cechami. W pełnym okresie badania widoczne jednak były zaburzenia w kształtowaniu się inflacji wywołane zarówno pandemią, jak i agresją rosyjską na Ukrainę.

Determinanty kształtu nowej definicji budowli w podatku od nieruchomości

Paweł Borszowski — 2024-05-29

The article analyses the issue of creating a new definition of a building in the real estate tax regulation. First, the normative shape of the current definition is presented. Subsequently, the focus is put on formulating the determinants of introducing a new definition of a legal structure in the real estate tax. These determinants were established on the basis of the Regulation on the “Principles of Legislative Technique.” Hence, it serves as a determinant of the departure from the meaning of the definition contained in the Construction Law, as well as the normative novelty. Their wording made it possible to show the illustration of the legislative variant of the new tax definition of a structure, indicating the structural elements as well as definitional features.

Uproszczenie przy imporcie towarów wynikające z art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług

Adam Krychowski — 2024-05-29

The import of goods gives rise to a tax liability in VAT. According to the general rules, the taxable person is obliged to calculate and show the amount of VAT in the customs declaration. Then, within 10 days from the date of notification by the customs authority of the amount of tax due, they are obliged to pay the amount of the calculated tax amount. The above solutions can be troublesome. For this reason, it is much more beneficial for taxpayers to apply the simplification under Article 33a of the VAT Law. Its essence is to enable taxable persons to settle the tax due on the importation of goods in a tax return for the period in which the tax liability for the importation of those goods was made. The application of this simplification is subject to certain conditions.

Kilka uwag o hybrydowości w polskim prawie administracyjnym na przykładzie prawnych form działania

Paulina Bieś-Srokosz — 2024-05-29

Hybrydowość ogólnie może kojarzyć się z czymś heterogenicznym, odbiegającym od standardów, mogącym wywoływać niepokój i być przykładem anomalii. W starożytności hybrydą określano istotę złożoną z co najmniej dwóch różnych elementów, na przykład wołu z ludzką głową. Mimo lat pojmowanie hybrydowości się nie zmieniło. Oczywiście widzimy ją w innych aspektach niż starożytni, znajdujemy w sztuce, filmach, samochodach, ale także w instrumentach prawnych obowiązującego stanu prawnego. W niniejszym artykule intencją autorów jest przedstawienie hybrydowych form prawnych stosowanych w administracji publicznej. Autorzy skupili się głównie na kwestiach teoretycznych, nie zaś dogmatycznych. Dlatego też zajęli się przede wszystkim powstaniem lub celowością funkcjonowania tych form w prawie administracyjnym.

Hybrydowe formy prawne działania to swoista grupa form prawnych, odróżniająca się od pozostałych zróżnicowanymi cechami zarówno prawa publicznego, jak i prawa prywatnego. Mieszany charakter prawny form prawnych publicznych rodzi spór w doktrynie prawa administracyjnego odnośnie do właściwej klasyfikacji konkretnej już formy prawnej. Choć wiadomo, że działanie administracji publicznej opiera się na kształtowaniu stosunków (zależności) na podstawie aktów prawnych, to coraz częściej owo prawo dopuszcza uzupełnianie regulacji prawnych z zastosowaniem innych form prawnych. Ich wielość i różnorodność w administracji publicznej niesie niepewność, z jakim rodzajem formy mamy do czynienia. Dlatego też ważne jest przeanalizowanie tej formy pod względem przynależności stron do struktur administracji publicznej oraz charakteru prawnego przedmiotu formy.

Dbanie o korzyści i działanie w taki sposób, aby je osiągnąć i pomnażać, to jest podstawowe zadanie administracji publicznej. Aby wykonać ten cel, została ona wyposażona normatywnie w zasób środków administracyjnych, które wyznaczają treść władztwa administracyjnego. Dlatego w swoich działaniach korzysta z dostępnych prawnych from działania, zwłaszcza tych, które mają hybrydowy charakter.

Autorzy niniejszego artykułu uważają, że hybrydowość w prawie, w szczególności w prawie administracyjnym, zależna od kilku czynników: nowych zadań, potrzeb społeczeństwa, globalizacji, ale także podejścia ustawodawcy do tworzenia nowych form prawnych czy też dostosowaniu do zmian w prawodawstwie, staje się coraz częstszym zjawiskiem, podlegającym ciągłej ewolucji.

Pojęcie instrumentu administracyjnoprawnego — zarys tematyki

Krzysztof Horubski — 2024-05-29

The article contains a general consideration of the scope of meaning and the conditions for the use of the term “administrative law instrument” in the field of administrative law science and public (administrative) economic law. The findings of this study serve to show the legitimacy and usefulness of using the title conceptual category in analyses of a functional nature, focusing on the goals, effects, values that the given regulations of the legal order are to serve. The concept-tool “administrative-legal instrument” is undoubtedly characterised by a considerable degree of flexibility, which results from the intuitiveness of its operation and from a certain underdetermination of meaning, which can be filled with content depending on the direction of the research. Therefore, it is also useful for carrying out considerations that go beyond a single branch of law or such considerations that aim to outline the boundaries of a branch division of the law in heterogeneous (complex) sets of regulations that are separated due to the subject of regulation (such as e.g. public procurement law). However, the title concept is secondary to the adopted criteria for defining administrative law, or its delimitation of the scope of administrative law within sets of norms referred to as “borderline law.” The article is also aimed to define the relationship of the title concept to the established category of legal forms of administrative action. With regard to this issue, it is pointed out that the research planes implied by the use of one of these conceptual categories are different (functional plane — objectives, effects to be achieved through a given legal solution / construction plane of a given legal form of activity — requirements for the validity of a given type of action, supervision over using it, means of legal protection of the addressee of the action). Attention is also drawn to the fact that there is no basis for relating the concept of an administrative law instrument to the entire catalogue of legal forms of administrative action, as well as to the possibility of giving the concept of an administrative law instrument a meaning that goes beyond such a catalogue (e.g. including also norms directly regulating administrative law). The argumentation of this study also seeks to demonstrate the legitimacy of the functioning of the two conceptual categories indicated in the conceptual apparatus of the science of administrative law and public economic law.