„Ja nie znałem żadnych piosenek”. Męskie doświadczenie adopcji

Abstrakt

Tematem tekstu jest doświadczanie adopcji przez mężczyzn. Na podstawie wywiadów pogłębionych z ojcami, które przeprowadziłyśmy w ramach projektu „Adopcja jako proces, doświadczenie i instytucja. Perspektywa antropologiczna”, opisujemy, w jaki sposób mężczyźni myślą o budowaniu więzi z adoptowanym dzieckiem i co uznają za najważniejsze w procesie stawania się rodzicami. Mężczyźni, z którymi rozmawiałyśmy, uważali ojcostwo adopcyjne za trudniejsze niż biologiczne i mieli w związku z tym wiele obaw. W artykule opisujemy działania, które pomagały mężczyznom radzić sobie z niepewnością: dobre przygotowanie się do rodzicielstwa, szukanie oparcia w relacji z żoną, bycie z dzieckiem i szukanie sensu. Dzięki tym działaniom mężczyznom łatwiej było uznać dziecko za naprawdę „swoje” i poczuć się pewnie w roli ojca. Pokazujemy też, jak istotne miejsce zajmowały w narracjach naszych rozmówców partnerki i dobra, oparta na miłości i wzajemnym wsparciu relacja.