Drugi numer rozpoczyna artykuł poświęcony teoriom na temat snów oraz ich klasyfikacji w pismach greckich i rzymskich, ze szczególnym uwzględnieniem symboliki pojawiających się w nich zwierząt. Tylko jeden inny tekst, stanowiący przekład i opracowanie listu żołnierza z Aleksandrii żyjącego w II w. n.e., dotyczy pism starożytnych. Reszta zawartych w tomie prac odnosi się do łacińskich dzieł napisanych w średniowieczu, renesansie i baroku. Z nich najwcześniejszym jest naukowy traktat medyczny z XIV w., najpóźniejszym – XVI-wieczny poemat na temat herbaty. Motyw zwierząt natomiast powtarza się w artykule na temat renesansowych elegii na śmierć pupili. Innym renesansowym poematem omawianym w tomie jest epos Antoniada Maffea Vegia. Wreszcie czasów najpóźniejszych (XVII–XVIII w.) dotyczy zamykająca tom recenzja książki o oficynie Schedlów w Krakowie.