Celem niniejszego artykułu jest analiza wybranych przykładów minimalistycznych, multimodalnych reklam prasowych, które mają ukazać, że relatywnie prosta forma może skutecznie przekazywać treści o zabarwieniu humorystycznym. Autorka zaczyna dyskusję od kilku ogólnych uwag na temat multimodalności i wyjaśnienia zagadnienia minimalizmu, który sytuuje w kontekście analizy dyskursu reklamy. Następnie przywołuje krótki opis teorii rozwiązywania niespójności, która ma przybliżyć czytelnikowi zjawisko humoru. Bazując na wybranych minimalistycznych reklamach prasowych wpisujących się w wyżej wspomnianą teorię humoru, autorka dokonuje analizy jakościowej kilku reklam, by ukazać, że prostota wcale nie czyni dyskursu reklamy nudnym. Przeciwnie, pomaga ona odbiorcom skupić się na przekazie oraz docenić kreatywność i humor mogące płynąć z minimalistycznych reklam.