„Obrazy wojny w mediach, pamięci i języku” to najnowszy, a jednocześnie tematycznie skomponowany tom czasopisma „Oblicza Komunikacji”. Rozwinięte zostały w nim tematy i problemy badawcze zapowiedziane w dwóch poprzednich numerach. W tomie 10 pojawiają się zarówno analizy strategii perswazyjnych, propagandowych i retoryki tekstów bezpośrednio dotyczących czasów wojennych (na przykład analiza retoryczna przemówienia Józefa Becka z 1939 roku), jak i zjawisk językowych, semantycznych motywowanych odniesieniami do konfliktów zbrojnych (na przykład metaforyka wojenna w medialnych transmisjach z rozgrywek piłkarskich czy polskie onomatopeje utrwalające „odgłosy wojny”). W artykułach pokazano konflikty zbrojne jako topikę tekstów propagandowych oraz jako przestrzeń znaczeniową, w której ujawniają się odgłosy sporów o pamięć (w medialnej przestrzeni informacyjnej lub w narracjach instytucji kultury odwołujących się do pamięci o II wojnie światowej). W tomie zgromadzono rozprawy przygotowane przez badaczy prezentujących interdyscyplinarne przestrzenie badawcze — językoznawców, medioznawców, komunikologów i teoretyków polityki.

Najnowszy numer czasopisma „Oblicza Komunikacji” poświęcony jest obrazom wojny — jako toposu wywołującego spory pamięci, walkę na słowa i motywy działań propagandowych w czasie konfliktów zbrojnych, jak i strategii mediatyzacji dyskursu publicznego. W tomie pt. Medialne i propagandowe oblicza wojny odnajdzie Czytelnik dwa główne nurty tematycznie dobranych artykułów. W pierwszym z nich przedstawia się mechanizmy propagandy, perswazji i manipulacji w mediach, tekstach kultury, drukach ulotnych, w przemówieniach wywodzących się z czasów współczesnych konfliktów zbrojnych (jak na przykład z okresu drugiej wojny światowej), jak i z dyskursu, dla którego pamięć o wojnie stała się przestrzenią walki o pamięć społeczną czy symboliczną. W części drugiej zaś pojawiają się artykuły i studia przypadków poświęcone: narracjom na temat wojny, sposobom wykorzystywania znaczeń odnoszących się do konfliktów zbrojnych (na przykład w słownictwie czy w metaforyce) oraz relacjom słowno-obrazowym ujawniającym sposób mediatyzacji i wprowadzania propagandowych znaczeń w tekstach wizualnych. Zapowiedziane tematy zgromadzono w dziesięciu interdyscyplinarnych rozprawach.

„Wojna — język — pamięć” to najnowszy tom interdyscyplinarnego czasopisma naukowego pt. „Oblicza Komunikacji”. W całości poświęcony jest analizie zjawiska wojny w języku, kulturze i pamięci społecznej. Czytelnicy znajdą tu artykuły ukazujące problematykę konfliktów zbrojnych w różnych perspektywach badawczych. Pojawiają się przede wszystkim analizy semantyczno-leksykalne — zarówno synchroniczne, jak i diachroniczne — słownictwa motywowanego odniesieniami do wydarzeń wojennych. W kolejnej grupie tekstów autorzy zastanawiają się, w jaki sposób wojna utrwaliła się w tekstach kultury oraz w pamięci społecznej. Badacze omawiają narracje o wojnie zawarte w tekstach diarystycznych, kronikarskich, pamiętnikarskich, jak i w tekstach kultury pochodzących z różnych epok (np. w polemice religijnej, w relacjach z wypraw wojennych czy we wspomnieniach dyplomatów). Ukazane zostały również formy wykorzystania narracji o wojnie na użytek propagandy politycznej czy edukacji szkolnej (na przykładzie analizy kroniki szkolnej czy podręczników do historii). Tom zawiera rozprawy teoretyczne oraz analizy i studia przypadków. Przedmiotem opisu 11 tematycznie dobranych artykułów są różne teksty i gatunki oraz różne dyskursy — od prywatnych po publiczne.

Najnowszy numer „Oblicz Komunikacji” poświęcony jest językowi władzy w kontekście politycznym. Czytelnicy znajdą tu 14 artykułów napisanych przez autorów reprezentujących różne perspektywy badawcze. Największą grupę stanowią teksty analizujące język władzy w okresie PRL (propagandę okresu przejściowego tuż po wojnie, język stalinizmu czy okresu gomułkowskiego). Druga grupa tekstów traktuje o czasach współczesnych. Ich autorzy omawiają kampanie prezydenckie, analizują exposé czy wypowiedzi polityczne.

Język władzy to już 6. numer czasopisma „Oblicza Komunikacji”. Autorzy reprezentujący różne metodologie badań nad komunikacją, językiem i dyskursem przyglądają się władzy jako symbolicznej kategorii społecznej w różnych odmianach tekstu. Przedmiotem opisu są: retoryka władzy i dominacji w debacie publicznej, języku mediów (w rozmowie, wywiadzie telewizyjnym), różnych sferach życia społecznego i instytucjonalnego (m.in. w urzędzie i dyskursie wyznaniowym).
Zjawiska komunikacyjne i językowe analizowane są w perspektywie kulturowej — autorzy pokazują wpływ władzy, dominacji i przywództwa na zachowania komunikacyjne i dyskursy publiczne, których sferą poznawczą są takie kategorie, jak: płeć, wyznanie, urząd, pamięć społeczna. Tom zawiera rozprawy teoretyczno-metodologiczne oraz analizy i studia przypadków.

Tom „Oblicza Komunikacji” 5/2012 poświęcony jest analizie dyskursu. Wśród siedmiu rozpraw znalazły się teksty ukazujące między innymi: centra, hybrydy i zmiany społeczno-dyskursywne wpływające na destabilizację relacji centrum–peryferie w odbiorze społecznym; zakotwiczone w lingwistycznych tradycjach podejścia do analizy dyskursu w Niemczech; dorobek współczesnej mśli francuskich dyskursywistów; aktualny obraz badań nad dyskursem, prowadzonych w środowisku językoznawców polonistów; przemiany szkół lingwistycznych związane z ewolucją szkół i syntezę badań nad polskim dyskursem publicznym; badania dyskursu ludycznego w opolskiej szkole stylistycznej; metody językoznawstwa korpusowego i lingwistyki kwantytatywnej w analizie dyskursu. W części Analizy i studia przypadków opublikowano następujące rozważania: dyskurs o badaniach nad dyskursem w Niemczech; wielopłaszczyznowa lingwistyczna analiza dyskursu w pigułce oraz problemy tłumaczenia wiadomości dziennikarskich (przypadek Łotwy w polskich mediach).

Kolejny, 4. numer czasopisma "Oblicza Komunikacji" poświęcony jest w całości mediom tabloidowym. Autorzy artykułów skupiają się zarówno na języku polskich tabloidów, jak i na zawartym w nich systemie wartości. Omawiają też tabloidowy obraz świata oraz typowe dla tej prasy strategie i konwencje komunikacyjne. W kolejnych numerach "Oblicz Komunikacji" Czytelnicy znajdą wyczerpujące omówienie najważniejszych zjawisk współczesnej komunikacji społecznej dokonywane z perspektywy komunikologicznej, tzn. łączącej podejścia językoznawcze, socjologiczne, medioznawcze i semiotyczne. Dotychczas ukazały się numery specjalne poświęcone problemom ideologizacji i tabloidyzacji komunikacji i kultury.

Pokonferencyjny tom ukazujący się w serii „Oblicza Komunikacji” wnosi istotny wkład w polskie badania nad przeobrażeniami kultury i współczesnych mediów. Artykuły autorstwa badaczy reprezentujących różne dyscypliny składają się na definicję, szerokie omówienie oraz ocenę zjawiska tabloidyzacji. Przedmiotem zainteresowania jest nie tylko tabloidyzacja mediów, ale także tabloidyzacja kultury i tabloidyzacja w komunikacji społecznej.

Ideologie codzienności to druga książka serii Oblicza Komunikacji poświęcona problemom ideologii. Wrocławscy lingwiści zaprosili do udziału w niej reprezentantów różnych dziedzin wiedzy, których artykuły (w sumie 33 teksty) tworzą interdyscyplinarną perspektywę badań relacji zachodzących w obszarze język – komunikacja – ideologia. Prace składające się na tom, zebrane w czterech grupach tematycznych: Polityka – media – społeczeństwo, Religia, Reklama oraz Płeć w kulturze masowej, są cennym przyczynkiem w dyskusji nad rolą ideologii i mediów we współczesnej kulturze.

Oblicza Komunikacji to czasopismo poświęcone studiom nad dyskursem (discourse studies). Głównym obszarem naszego zainteresowania są badania współczesnej komunikacji w kontekście historycznym, społecznym i kulturowym.

Czasopismo jest transdyscyplinarne. To szeroko otwarte forum wymiany myśli dla komunikologów o różnych orientacjach metodologicznych (lingwistów, socjologów, psychologów, pedagogów, historyków, medioznawców i in.).

Oblicza Komunikacji to pismo poświęcone interdyscyplinarnym badaniom nad tekstem, dyskursem i komunikacją. Jego najważniejszym celem jest wypracowanie w Polsce zintegrowanych narzędzi pozwalających opisywać wszelkie przejawy i aspekty dyskursu.