W artykule przedstawiono założenia dotyczące zastosowania prostego języka (plain language) oraz ekonomii behawioralnej w komunikacji urzędowej. Zaprezentowano badanie, które miało na celu sprawdzenie, czy skuteczność ekonomii behawioralnej wykorzystanej w pismach urzędowych stworzonych na potrzeby eksperymentu Banku Światowego oraz Krajowej Administracji Skarbowej przeprowadzonego w Polsce w 2016 roku (Hernandez et al. 2017) łączy się z zasadami prostego języka. Praca ta zawiera porównanie wyników eksperymentu Banku Światowego z wynikami analizy językoznawczej (ilościowej i jakościowej) przeprowadzonej w niniejszym artykule. Autorka sprawdza, czy pisma, które Bank Światowy uznał za najbardziej skuteczne w ściągalności podatków, będą również najlepiej napisane pod względem zasad prostego języka. Postawiona w niniejszej pracy hipoteza zakłada, że pisma stworzone na potrzeby eksperymentu mają różny poziom trudności, co oznacza, że — wbrew temu, co przyjęli eksperymentatorzy — różnią się nie tylko techniką nakłaniającą (tak zwanym insightem behawioralnym), ale też stylem. Potwierdzenie tej hipotezy mogłoby rzecz jasna osłabić moc osiągniętych w eksperymencie wniosków.