Normatywne pojęcie deficytu budżetowego j.s.t. zostało określone expressis verbis w art. 217 ust. 1 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z powołanym przepisem jest to ujemna różnica pomiędzy dochodami a wydatkami w konkretnym roku budżetowym. Ustawodawca jedno-cześnie wymaga, aby w uchwale budżetowej przewidującej w danym roku deficyt wskazano źródła jego spłaty. Reglamentacji prawnej podlega zatem nie tylko wysokość deficytu budżetowego j.s.t. i ograniczenia pozyskiwania środków finansowych kreujących ten deficyt, lecz także źródła i sposób jego finansowania. Ustawa z dnia 14 grudnia 2018 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych wprowadziła wiele zmian w systemie finansów j.s.t., w tym również zwiększony został katalog źró-deł finansowania deficytu. Przedmiotem tego opracowania jest ocena istotnego fragmentu wprowa-dzonych zmian dotyczących tych nowych źródeł finansowania deficytu budżetu j.s.t. Najistotniejszą rolę w tym zakresie odgrywają przychody z „niewykorzystanych środków pieniężnych na rachunku bieżącym budżetu, wynikające z rozliczania dochodów i wydatków nimi finansowanych, związa-nych ze szczególnymi zasadami wykonywania budżetu określonymi w odrębnych ustawach”. Usta-wodawca nie zdefiniował terminu „szczególne zasady wykonywania budżetu” ani też nie wskazał, o jakie odrębne ustawy chodzi. Istotne jest zatem ustalenie tych zagadnień. W artykule wskazany został przykładowy katalog takich ustaw. Ustalenia te będą miały istotne znaczenie dla dalszego stosowania znowelizowanych przepisów ustawy o finansach publicznych.
