Posiedzenie przygotowawcze (art. 2054–art. 2058 k.p.c.) stanowi centralną instytucję postępowania przygotowawczego, statuującego zasadniczy element organizacji postępowania (art. 2051 i n. k.p.c.). Nadrzędnym celem związanym z wprowadzeniem omawianych regulacji do Ko-deksu postępowania cywilnego jest dążenie do przyspieszenia postępowania i eliminacja przewle-kłości postępowania. W treści artykułu dokonano selektywnej analizy przepisów odnoszących się do przedmiotowego posiedzenia, dotyczących (1) dążenia do ugodowego rozwiązania sporu (art. 2056 § 2 k.p.c.) (2) stosowania przepisów o posiedzeniu niejawnym (art. 2055 § 2 k.p.c.) i zasad związanych ze sporządzaniem protokołu z przebiegu posiedzenia przygotowawczego (art. 2058 k.p.c.), (3) reguł związanych z jego odroczeniem (art. 2057 k.p.c.) oraz (4) możliwości skierowania sprawy do rozpoznania na rozprawie bez wcześniejszego wyznaczenia omawianego posiedzenia (art. 2054 § 3 k.p.c.). Zaprezentowane zostały najistotniejsze wątpliwości interpretacyjne, jakie po-wstają de lege lata na tle wykładni wymienionych regulacji. Podkreślono, że konstatacje w przed-miotowym zakresie wykazują istotne znaczenie nie tylko na gruncie teoretycznym, lecz także dla praktyki sądowej. Powstaje zatem pytanie o możliwość realizacji założeń związanych z wprowa-dzeniem omawianej instytucji do Kodeksu postępowania cywilnego. Pojawiają się również istotne wątpliwości, czy komentowane przepisy będą w ogóle stosowane w praktyce. W efekcie prze-prowadzonych rozważań zaprezentowane zostały ostatecznie postulaty de lege ferenda, których realizacja ma szansę doprowadzić do zniwelowania wspomnianych zagrożeń.
