Artykuły
https://orcid.org/0000-0001-9599-0825
Artykuł Wideoklip w sieci nowej humanistyki. Przyczynek do badań z zakresu antropologii teledyskowego aktorstwa jest szkicem, w którym autor zwraca uwagę na niewykorzystany potencjał badań nad współczesnym wideoklipem. Propozycja krytycznej refleksji nad teledyskiem z perspektywy nowej humanistyki i antropologii aktorstwa jest jednym z możliwych badawczych tropów. Autor zauważa w badaniach nad wideoklipem w polskiej literaturze naukowej wyraźną lukę, sugerując, że będący gatunkiem stale ewoluującym, związanym silną relacją z technologicznym postępem teledysk jest wciąż ważną i trwale obecną we współczesnym pejzażu kulturowym formą sztuki audiowizualnej. Autor sugeruje możliwe tropy komparatystyczne, zwraca uwagę na występowanie licznych intertekstów pozwalających teledysk analizować w odniesieniu do innych tekstów kultury czy dziedzin sztuki. Przywołując teorię „muzycznej persony”, zwraca także uwagę na problematykę tożsamości bohaterów teledyskowych miniatur.
Bolikowski, Ł., Kozłowski, J. (2012, czerwiec). Ekspansywna hybryda: narodziny i dojrzewanie humanistyki cyfrowej. Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi, 6, 181–188.
Davies, S. (2003). Contra Hypothetical Persona in Music. W S. Davies (Red.), Themes in the Philosophy of Music (s. 153–168). Oxford University Press.
Duda, A. (2022, styczeń). Błąd Epimeteusza? Teatr w sieci technik i technologii. Pamiętnik Teatralny, 71, 121–137.
Genette, G. (2014). Palimpsesty. Literatura drugiego stopnia. słowo/obraz terytoria.
Internet i social media w 2023 — najnowsze statystyki (2024). Dostęp 27 lutego 2024 z https://www.znajdzreklame.pl/blog/ebooki-i-raporty/internet-i-social-media-w-2023-najnowsze-statystyki/.
Jarecka, U. (1999). Świat wideoklipu. Oficyna Naukowa.
Kolinek-Siechowicz, K. (2015). Od teorii muzycznej persony do muzycznego personalizmu. W A. Chęćka-Gotkowicz. M. Jabłoński (Red.), Peter Kivy i jego filozofia muzyki (s. 237–251). Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauki.
Kozłowski, J. (2012, grudzień). Giez Sokratesa. Dostęp 27 lutego 2024 z https://prenumeruj.forumakademickie.pl/fa/2012/12/giez-sokratesa/.
Manovich, L. (2013). Software Takes Command. Bloomsbury Academic.
Pick, M. (2020). David Bowie: Dziennik artystycznych wcieleń. Lizard, 36, 78–83.
Przastek-Samokowa, M. (2016, luty). Czym jest humanistyka cyfrowa? Pole semantyczne pojęcia (zarys). Zagadnienia Informacji Naukowej — Studia Informacyjne, 54 (2/108), 82–93.
Radomski, A. (2015, czerwiec). Humanistyka cyfrowa w praktyce — analiza i wizualizacja obrazów. Roczniki Kulturoznawcze, 6, 5–15.
Railton, D., Watson, P. (2011). Music Video and the Politics of Representation. Edinburgh University Press. Ridley, A. (2007). Persona Sometimes Grata: On the Appreciation of Expressive Music. W K. Stock (Red.), Philosophers on Music: Experience, Meaning and Work (s. 130–146). Oxford University Press.
Stiegler, B. (1998). Technics and Time, t. 1: The Fault of Epimetheus. Stanford University Press.
Till, R. (2010). Pop Cult: Religion and Popular Music. Continuum.
Ucińska, J. (2017, styczeń). Humanistyka cyfrowa: problemy definiowania pojęcia. Zagadnienia Informacji Naukowej — Studia Informacyjne, 55 (1/109), 124–145.
Urbański, T. Aktorzy w teledyskach — lista. Dostęp z 27 lutego 2024 https://film.org.pl/wewn/aktorzy-w-teledyskach-lista-17000.
Wróbel, S. (2015, lipiec–sierpień). Perpetuum mobile istoty śmiertelnie protetycznej. Dostęp 27 lutego 2024 z https://www.miesiecznik.znak.com.pl/7222015szymon-wrobelperpetuum-mobile-istoty-smiertelnie-protetycznej/.
English
Język Polski
https://doi.org/10.19195/2028-8322.21.8
