Autor artykułu przygląda się wybranym problemom opieki medycznej nad osobami odbywającymi kary dożywotniego pozbawienia wolności. Analizuje celowość jej świadczenia, a także rodzaj i zakres w relacji do eliminacyjnej funkcji tej kary. Wskazuje, że taką funkcję kara ta spełnia w przypadku obostrzenia przez sąd meriti formalnej przesłanki do warunkowego przedterminowego zwolnienia ponad 25 lat (art. 77 § 2 k.k.). W takim kontekście analizuje problem realizacji prawa do ochrony zdrowia skazanego oraz godnej śmierci. Analizę opiera na wyrokach określających quantum odbytej kary na lat 50. W konkluzjach wskazuje, że pomoc medyczna jest niewystarczająca, zaś skazani umierają w warunkach naruszających ich godność. Autor opowiada się za wykreśleniem art. 77 § 2 k.k., ponieważ umożliwia on sądom orzekanie kary dożywotniego pozbawienia wolności w formie bezwzględnej. Zgłasza także postulat warunkowego przedterminowego zwolnienia ze względów humanitarnych.