Przedmiotem rozważań i analiz są ulotki propagandowe i wzorce im pokrewne — jako specyficzna forma komunikacji rządzących z rządzonymi i aktywności politycznej, społecznej, obywatelskiej w podziemnym dyskursie politycznym lat 1939–1945. W artykule opisano okupacyjne druki ulotne jako przekazy, które prymarnie służyły propagandzie politycznej i wojennej, a wtórnie — wypełniały w warunkach totalitarnego porządku okupacyjnego sferę dawnego, przedwojennego dyskursu publicznego, medialnego, politycznego. W analizie zrezygnowano z rekonstrukcji zaplecza ideowego, aksjologicznego i relacji między ugrupowaniami podziemnej sceny politycznej. Przedstawiono druki ulotne w perspektywie zawartych w nich środków perswazji językowej, charakterystycznych dla konspiracyjnej kultury politycznej czasu wojny i okupacji, jak również odtworzono wpisane w przestrzeń tekstową i aranżację graficzną pism ulotnych strategie oddziaływania na odbiorcę. Są nimi: wizualizacja i grafizacja tekstu, ułatwiająca szybką lekturę i zapamiętanie treści (ważny składnik aktywności czytelniczej i propagandy szeptanej w warunkach strachu i represji), a także kondensacja treści na poziomie graficznie wyróżnionych haseł i sloganów propagandowych.