Badania wykazały, że we współczesnej komunikacji politycznej często pojawiają się derywaty należące do kategorii nazw abstrakcyjnych cech utworzone od nazwisk polityków. Łącznie zgromadziłam 166 takich jednostek. Analizuję ich budowę słowotwórczą oraz znaczenie, które nie tylko wynika z morfologii, lecz także jest uwarunkowane kontekstowo. Najbardziej produktywny jest sufiks -izm/-yzm (gierkizm, schetynizm, balcerowizm) oraz sufiks -izna/-yzna (komorowszczyzna, michnikowszczyzna). Zdecydowanie mniej liczne są formacje utworzone za pomocą innych sufiksów, na przykład -ość (kaczyńskość), -ada (kukiziada) lub formantów złożonych: -aizm (dudaizm), -stwo (kaczorstwo), - ostwo (pawłowiczostwo), -arstwo (palikociarstwo) i -olioza (palikotolioza). Do tworzenia odantroponimicznych nazw ideologii i zbioru poglądów wykorzystywane są pozostałe mechanizmy derywacyjne, na przykład derywacja paradygmatyczna z dezintegracją tematu (olszewia) lub derywacja złożona (korwinomania, wałęsocentryzm). Omawiane derywaty używane są najczęściej przez osoby nieakcep-tujące zjawisk sygnowanych tymi wyrazami. Na dużą frekwencję nazw niewątpliwie wpływ mają nowe formy komunikowania się, zwłaszcza w internecie, oraz mediatyzacja polityki.