W artykule analizowana jest ścieżka dydaktyczna jako gatunek w formie kolekcji o elastycznych regułach. Chodzi o zbiory wypowiedzi publikowanych na planszach lub tablicach rozmieszczonych w atrakcyjnym przyrodniczo terenie i przedstawiających jego walory. Kontynuując swoje wcześniejsze badania, autorka dowartościowuje perspektywę komunikacyjną analiz. Stara się pokazać eklektyczny charakter komunikacji zawartej w analizowanej ścieżce dydaktycznej. Płaszczyznę komunikacyjną przekazu tworzy bowiem mozaika dyskursów z edukacyjnym w roli głównej, aktualizowanym jednak w formie absorpcyjnej (stąd między innymi w tytule artykułu określenie komunikacja zuniformizowana). Filtr gatunkowy działa w tym wypadku osobliwie, gdyż realizacji reguł gatunkowych na poziomie strukturalnym towarzyszy pogłębianie symultaniczności ról nadawcy przy jednoczesnym maskowaniu tego procesu. Urzędnik występuje w uniformie prawodawcy, a edukator (nauczyciel) zyskuje kostium komunikacyjny naukowca. Świat jest przedstawiony z profesjonalnego (naukowego) punktu widzenia, a wypowiedzi otrzymują formę szablonową (drugi wskaźnik uniformizacji).
Analizowana ścieżka dydaktyczna ma niską wartość poznawczą, ze względu zarówno na zakres, jak i sposób przekazywania wiedzy. Całość — rozpatrywana jako makrokomunikat, realizujący reguły gatunku w formie kolekcji — jest komunikacyjnie chybiona. Trudno się spodziewać, że będzie pełnić funkcje harmonizujące z zamiarem komunikacyjnym nadawcy.