Artykuł poddaje analizie instytucję zabezpieczenia na nieruchomości w postępowaniu karnym w kontekście połączenia w niej działania organów postępowania karnego w dwóch różnych procedurach i w dwóch różnych pozycjach procesowych. Zabezpieczenie następuje w zakresie tytułu wykonawczego w postaci stosownego postanowienia i wynika z postępowania karnego w fazie in personam. Tytuł wykonawczy uzyskany w procedurze karnej stanowi podstawę wpisu hipoteki przymusowej według regulacji procedury cywilnej do księgi wieczystej. Artykuł ma na celu przedstawienie powyższej problematyki w kontekście rozkładu ciężaru argumentacyjnego poszczególnych uczestników dyskursu wskazanej sytuacji procesowej, a także wskazanie na pragmatyczne i procesowe znaczenie reguł interpretacji w wykładni operatywnej, niezależnie od jej przedmiotu i ram instytucjonalnych. Dokonanie prawidłowego i wyczerpującego zabezpieczenia powinno umożliwić sprawną realizację zaspokojenia roszczeń Skarbu Państwa jak i pokrzywdzonych w procesie karnym, a jednocześnie wzmocnić praktyczny kontekst reguł interpretacyjnych. Rozważania niniejszego szkicu wskazują na ratio praxis postanowienia o zabezpieczeniu, które winno spełniać, aby stanowić szybkie i sprawne narzędzie postępowania karnego.