W okresie zaborów, a także w okresie międzywojennym, na ziemiach wschodnich zaboru rosyjskiego, czyli na tak zwanych Kresach Wschodnich, obowiązywały przepisy o darowiźnie zawarte w tomie X, części 1 rosyjskiego Zwodu praw Cesarstwa Rosyjskiego (Swod zakonow Rossijskoj impierii) z 1832 roku. W artykule przeprowadzono analizę poszczególnych przepisów dotyczących darowizny zawartych w Zwodzie praw Cesarstwa Rosyjskiego z uwzględnieniem stanowiska doktryny polskiej i rosyjskiej oraz orzecznictwa sądów polskich. W porównaniu z pozostałymi regulacjami dzielnicowymi — kodeksem cywilnym niemieckim (BGB), kodeksem cywilnym austriackim (ABGB) oraz kodeksem Napoleona — zawarte w Zwodzie praw przepisy dotyczące darowizny charakteryzowały się specyficzną regulacją dotyczącą przede wszystkim szczególnych jej rodzajów (nadanie i ofiara, wydzielenie i posag), a także umiejscowieniem jej w systematyce prawa cywilnego, czyli w części ogólnej, a nie — jak to miało miejsce w pozostałych ustawodawstwach dzielnicowych — w części poświęconej zobowiązaniom.