Opracowanie porusza tematykę funkcjonowania nadzoru wizyjnego na gruncie krajowego porządku prawnego, a w szczególności jego silnej fragmentacji, która jest jednym z głównych problemów związanych z jego funkcjonowaniem. W pracy pojawia się teza, że sfragmentowany zakres normowań stanowi znaczne utrudnienie dla podmiotów wykorzystujących ten środek ochrony, ale co ważniejsze, nie tworzy spójnej całości, pozostawiając w pewnym zakresie nieuregulowanymi między innymi kwestię ochrony praw osób, których wizerunki są obserwowane, rejestrowane lub przetwarzane w sposób umożliwiający identyfikację ich tożsamości, w tym osób przebywających w otwartej i zamkniętej przestrzeni przeznaczonej do użytku publicznego, a także zagadnienie obowiązków administratora monitoringu wykorzystywanego w celach prywatnych, w ramach którego monitorowaniu podlega otwarta przestrzeń publiczna.
Praca na podstawie węzłowej analizy regulacji związanych z funkcjonowaniem monitoringu wizyjnego w szkołach i innych placówkach oświatowych może dać asumpt do dalszych rozważań na temat komplementarności porządku prawnego związanego ze stosowaniem nadzoru wizyjnego do możliwości tych podmiotów, kształtowanych na drodze szybkiego rozwoju technologii informacyjnych.