Tom 110 (2017): Polityczność nauki prawa i praktyki prawniczej

Celem prezentowanej publikacji nie jest ukazanie jednego, wewnętrznie spójnego pod względem metodologicznym i problemowym sposobu ujmowania kwestii z obszaru polityczności nauki prawa i praktyki prawniczej. Przeciwnie, chodzi raczej o konceptualizację podejmowanych obecnie w rodzimym środowisku teoretyków i filozofów prawa problemów w tym obszarze, o ekspozycję reprezentatywnych dla tego środowiska stanowisk. Czasy, w których przyszło nam ostatnio zawodowo funkcjonować, nie sprzyjają dystansowi abstrakcji, łączonemu zazwyczaj z analitycznym myśleniem i argumentowaniem. Jest bowiem czas porządkowania i czas działania (tworzenia, niszczenia). Ideę inspirującą wydanie niniejszego tomu lepiej niż dystans analityków oddaje stwierdzenie Hegla o potrzebie takiego filozofowania, które polega na „uchwyceniu w myśli swojego czasu”. Czy środowisko polskich teoretyków i filozofów prawa posiada zdolność odpowiadania na wyzwania „swojego czasu”? Ocenę wypada pozostawić Czytelnikom.