Autor analizuje zgodność obowiązujących przepisów polskiego kodeksu postępowania karnego dotyczących dostępu do „akt aresztowych” z przepisami dyrektywy Parlamentu Europej-skiego i Rady 2012/13/UE z dnia 22 maja 2012 roku w sprawie prawa do informacji w postępowaniu karnym. Oceniając polskie regulacje proceduralne, autor stwierdza, że nie spełniają one warunków określonych w wymienionej dyrektywie. Przepisy prawa polskiego dopuszczają możliwość oparcia decyzji sądu o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania na dowodach mających istotne znaczenie dla podjęcia takiej decyzji, które nie zostały ujawnione podejrzanemu i jego obrońcy. Konsekwencją jest pozbawienie podejrzanego i jego obrońcy możliwości kwestionowania do-wodów przedstawionych sądowi przez prokuratora. Powoduje to, że postępowanie sądowe w przed-miocie tymczasowego aresztowania pozbawione jest równości broni, a tym samym jest nierzetelne.
