Artykuł jest pierwszą częścią uwag o kształcie uprawnień konsumenta w razie niezgodności towaru z umową po transpozycji do prawa polskiego dyrektywy 2019/771 o sprzedaży towarów. W tej części przedstawiono cel harmonizacji w omawianej dyrektywie, istotę metody pełnej harmonizacji uprawnień konsumenta, a także jej zakres przedmiotowy i podmiotowy z uwzględnieniem semiimperatywnego charakteru przepisów implementujących art. 13–16 dyrektywy 2019/771. Skomentowano ponadto opcje regulacyjne oraz materię pozostającą poza zakresem harmonizacji pełnej. Poza tematem niniejszego artykułu jest opis harmonizacji pełnej pojęcia niezgodności towaru z umową (art. 5–9 i motyw 25 dyrektywy) oraz zakresu, w jakim harmonizuje ona normowaną przez siebie materię, posługując się metodą harmonizacji minimalnej.