Przedmiotem opracowania jest analiza uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2022 roku o sygnaturze III CZP 76/22, w której sąd za dopuszczalne uznał zagrożenie „osobie uprawnionej do kontaktów z dzieckiem nakazaniem zapłaty określonej sumy pieniężnej na rzecz osoby, pod której pieczą dziecko pozostaje, za ich niezrealizowanie (art. 59815 § 2 k.p.c.) także wtedy, gdy w ugodzie użyto określenia, że uprawniony ma prawo do kontaktów z dzieckiem, a pominięto będący odpowiednikiem prawa obowiązek realizowania uzgodnionych kontaktów”. Autorka pozytywnie ustosunkowała się do stanowiska SN wyrażonego w przywołanej uchwale oraz przedstawiła argumenty przemawiające za trafnością tezy sformułowanej przez sąd.