Teoria racjonalnego tworzenia prawa a ustawodawstwo z zakresu pomocy społecznej. Uwagi na tle ustalania właściwości miejscowej gminy w sprawach przyznawania świadczeń z zakresu pomocy społecznej na rzecz osób bezdomnych

Abstrakt

Przedmiot rozważań, prowadzonych w niniejszym artykule z punktu widzenia teorii ra-cjonalnego ustawodawcy, stanowi regulacja art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej odnosząca się do sposobów ustalania właściwości miejscowej gminy w sprawach doty-czących przyznawania świadczeń z tej ustawy na rzecz osób bezdomnych. O aktualności przyjętego tematu publikacji świadczy to, że problematyka nim objęta stanowi przedmiot zainteresowania przedstawicieli literatury i praktyki, organu administracji publicznej, jakim jest Rzecznik Praw Obywatelskich1, oraz jest przedmiotem licznych orzeczeń sądów administracyjnych. Regulacja ta zakłada pewnego rodzaju fikcję prawną mającą na celu zagwarantowanie osobom bezdomnym dostępu do świadczeń z zakresu pomocy społecznej2. Powoduje również pewne trudności na tle jej stosowania. Skutkują one między innymi powstawaniem sporów o właściwość między gmina-mi w sprawach dotyczących udzielania świadczeń osobom bezdomnym. Obowiązująca regulacja przekłada się na sytuację prawną osób bezdomnych ubiegających się o przyznanie im świadczenia z zakresu pomocy społecznej, gdy faktycznie przebywają one na terenie innej gminy niż gmina ich ostatniego miejsca zameldowania. W publikacji zastosowano metody teoretyczno-prawną oraz empiryczno-prawną.