Pozorność umowy o pracę wymaga tajnego porozumienia między pracodawcą a pracownikiem co do symulowanej czynności. Pracownik nie może domyślać się rzeczywistych intencji pracodawcy, a jego zgoda na pozorowaną czynność musi być niewątpliwa. Nie sposób przypisać pracownikowi zgody na pozorny stosunek pracy, gdy przystępuje on w dobrej wierze do wykonania umowy przez świadczenie pracy na rzecz osoby trzeciej. Fakt wykonywania pracy na rzecz podmiotu innego niż pracodawca, oceniany ex post, nie tylko mógłby wpływać na rzeczywiste intencje pracownika, lecz także może stanowić o modyfikacji umowy. Odrzucenie tej perspektywy dla sprawniejszego zakwestionowania umowy o pracę z uwagi na sugerowaną pozorność należy uznać za błąd w stosowaniu prawa. W szczególności w trwałych stosunkach prawnych warto pamiętać o wykładni adaptacyjnej, uwzględniającej zmiany stosunków prawnych w czasie, w tym modyfikacje wyrażające się w obiektywnie ocenionym następczym zachowaniu stron oraz osób trzecich.