Zmiany spowodowane wybuchem pandemii COVID-19 są dziś w środowisku naukowym rozpatrywane jako potencjalnie traumatogenne. Istnieje prawdopodobieństwo, że koronawirus zapisze się w tkance pamięci zbiorowej jako trauma kulturowa. By jednak do tego doszło, nosiciele traumy, na przykład artyści, publicyści czy osoby obecne w mediach muszą poprzez swoje narracje nadać zdarzeniom związanym z pandemią znaczenie oraz w odpowiedni sposób je utrwalić. Zamysłem przyświecającym artykułowi jest sprawdzenie, w jaki sposób autorzy i autorki fanfiction opisują covidowe zdarzenia oraz czy są przesłanki, by postrzegać ich jako nosicieli związanej z nimi traumy kulturowej. Zbadano w tym celu metodami analizy zawartości i analizy treści notki odautorskie znajdujące się na początku i na końcu opowiadań. Wyniki przedstawiają procentowy rozkład występujących wątków, ich opis oraz sygnały działań autorów jako nosicieli traumy, na przykład poprzez podkreślanie niezwykłości czasów pandemicznych, poszukiwanie winnego czy refleksje na temat wpływu fikcji fanowskiej na zdrowie psychiczne zarówno twórców, jak i odbiorów.
