Rola przywództwa w rozwiązywaniu problemu wypalenia zawodowego w placówce medycznej

Abstrakt

Wypalenie zawodowe w placówce medycznej, szczególnie na pierwszej linii świadczenia usługi medycznej i po trudnym czasie pandemii COVID-19, jest pilnym wyzwaniem, które przywódcy powinni zrozumieć i bezpośrednio rozwiązać.

Celami artykułu są: 1) poznanie przyczyn oraz wpływu zmęczenia i wypalenia zawodowego na człowieka; 2) określenie roli przywództwa w tworzeniu kultury organizacyjnej opartej na angażowaniu zespołów i promującej dobre samopoczucie pracowników w placówce medycznej oraz 3) zaproponowanie strategii budowania atmosfery wzajemnego wsparcia oraz zapobiegania zmęczeniu i wypaleniu zawodowemu.

Metodą badawczą są przegląd i analiza literatury branżowej, w tym artykułów w międzynarodowych czasopismach oraz materiałów ze szkoleń.

W literaturze przedmiotu istnieje wiele definicji zjawiska wypalenia zawodowego. Jest to zespół wyczerpania emocjonalnego, depersonalizacji i obniżonego poczucia dokonań osobistych. W przypadku personelu medycznego depersonalizacja pacjentów może początkowo wyrażać się w tendencji do unikania osób chorych i skracania czasu spędzanego z nimi.

Czynnikami pierwotnymi wpływającymi na występowanie wypalenia zawodowego są brak uczciwości i wzajemnego szacunku, obciążenia, którymi nie można zarządzać, brak jasności ról, słaba komunikacja lub brak wsparcia ze strony przełożonego, nieuzasadniona presja czasu i brak ludzi do pracy, brak znaczących relacji międzyludzkich. Czynnikami, które pojawiły się w czasie pandemii, są rosnące zaległości, oczekiwanie na oddelegowanie do innej pracy oraz tak zwany koszt emocjonalny.

Kluczową rolą liderów na różnych szczeblach w hierarchii jednostki jest tworzenie kultury szacunku i ciągłego doskonalenia, która integruje członków zespołu we wzajemnym wspieraniu się w najtrudniejszych momentach pracy zawodowej. Niezwykle ważne jest wdrażanie strategii promujących budowanie i utrzymywanie dobrego samopoczucia i odporności pracowników na stres. Strategie te powinni indywidualnie do swoich potrzeb tworzyć ludzie, którzy doświadczają syndromu wypalenia. W zespołach medycznych warto zastanowić się, co personel medyczny zawdzięcza pacjentom, i ponownie dokonać oceny wartości, zbudować ich hierarchię i przemyśleć, co w życiu jest prawdziwe i cenne. Aby dojść do tak ważnych wniosków, niejednokrotnie trzeba omówić sprawy trudne i bolesne.