Prognoza kryminologiczna w polityce karania

Abstrakt

Karanie sprawców przestępstw odbywa się w dwóch etapach. Pierwszym jest procedura, która prowadzi do wydania przez sąd wyroku w konkretnej sprawie (postepowanie jurysdykcyjne), drugi natomiast wiąże się z wykonaniem prawomocnego orzeczenia (postępowanie wykonawcze). W wymiarze zarówno proceduralnym, jak i merytorycznym oba rodzaje postępowań oparte są na przepisach kodeksu karnego i kodeksu karnego wykonawczego. W ich świetle podstawowym celem karania jest readaptacja społeczna sprawcy (reintegracja). Takie regulacje prawne świadczą o spójności rozwiązań normatywnych w obszarze prawa karnego sensu largo. Pomiędzy prawem karnym a polityką wykonania kar zachodzą bliskie relacje, w których norma prawna z jednej strony odzwierciedla założenia polityki kryminalnej, a z drugiej — służy jej realizacji. Karanie sprawców jest działaniem prospektywnym (z myślą o przyszłości), co z natury rzeczy zakłada konieczność indywidualnego prognozowania kryminologicznego w zakresie doboru środków i metod oddziaływania oraz przyszłego zachowania się sprawcy. Prognozowanie kryminologiczne również musi być zatem zbieżne i komplementarne w obszarze polityki karania, co z kolei potwierdza tezę o spójności systemowej prawa i polityki karania.