Przedmiotem opracowania jest omówienie kwestii zabezpieczenia społecznego potrzeby długoterminowej opieki. Autor formułuje tezę, zgodnie z którą potrzeba długoterminowej opieki jest kwestią społeczną, której rozwiązanie wymaga zaangażowania środków polityki społecznej, oraz zdarzeniem losowym mogącym być podstawą konstruowania niesamodzielności jako nowego, odrębnego i powszechnego ryzyka socjalnego, a także definiuje niesamodzielność jako ryzyko socjalne.
