Komuny i inne mobilne dobra wspólne

Abstrakt

Artykuł stanowi wprowadzenie do specjalnego wydania Praktyki Teoretycznej, które zostało poświęcone „komunom i innym mobilnym dobrom wspólnym”. Redaktorzy numeru wyjaśniają, w jaki sposób możemy konceptualizować rozmaite próby wytwarzania mobilnych dóbr wspólnych i mobilnego uwspólniania. Począwszy od wzorcowego przykładu Komuny Paryskiej wiele ruchów społecznych – miejskich, wiejskich, rdzennych, feministycznych czy migranckich – eksperymentowało z komunami jako alternatywami dla państwa i kapitalizmu i redefiniowało w ten sposób znaczenie praktyk przestrzennych, pracy i ruchu robotniczego. Wbrew założeniu, że komuna jest z konieczności zlokalizowaną i osiadłą formą polityczną, autorzy, którzy zgłosili teksty do naszego okolicznościowego numeru, proponują uchwycić ją z perspektywy subwersywnych mobilności: jako jednostki kinetyczne. Wprowadzenie prezentuje wspólny grunt, na którym te propozycje spotykają się i wchodzą ze sobą w dialog. Różne modele mobilnych dóbr wspólnych opisane w numerze – komunalne, powstańcze, liminalne, tymczasowe, utajone, opiekuńcze, zbiegowskie, maroońskie, czarne, rdzenne, podziemne, niepospolite i wiele innych – zaświadczają o najnowszym zwrocie ku mobilności w teoriach dóbr wspólnych.