1. Format tekstu: Microsoft Word lub Open Office (pliki .doc, .docx i .odt).
2. Rozmiar tekstu: czcionka Times New Roman 12 pkt, interlinia 1.5 pkt, marginesy 2.5 cm.
3. Maksymalna objętość tekstu (wraz z przypisami i bibliografią): jeden arkusz wydawniczy (40 tys. znaków ze spacjami). W uzasadnionych przypadkach mogą zostać przyjęte zarówno krótsze, jak i dłuższe prace.
4. Sposób zapisywania tytułów:

• Imię i nazwisko autora tekstu, tytuł (i podtytuł) tekstu: styl „Nagłówek 1”. Śródtytuły: styl „Nagłówek 2”.
• Przywoływane w tekście tytuły książek, dzieł sztuki, filmów, audycji telewizyjnych i radiowych, konferencji: zapis kursywą (np. Kapitał, Altergodzina).
• Przywoływane w tekście tytuły artykułów (w czasopismach, w Internecie) oraz rozdziałów książek: zapis krojem prostym, w cudzysłowie.
• Przywoływane w tekście tytuły gazet, czasopism i innych druków ciągłych: zapis kursywą bez cudzysłowu (np. Le Monde Diplomatique, Przegląd Filozoficzny).

5. Sposób zapisywania cytatów:

• Krótsze cytaty (max. 3 wersy): zapis w cudzysłowie, krój prosty.
• Dłuższe cytaty (powyżej 3 wersów): od nowego wersu, z obustronnym wcięciem, czcionka 10 pkt, interlinia 1.5 pkt, krój prosty, bez cudzysłowów. Pierwszy wers po wyróżnionym cytacie z wcięciem akapitu.
• Cytaty drugiego stopnia: cudzysłów ostrokątny, krój prosty (np. „Kowalski powiedział »Nie«.”).

6. Wyrazy obcojęzyczne: zapis kursywą (np. implicite, know-how).
7. Sposób zapisywania dat:

• Dzień i rok: zapis liczbowy, miesiąc: zapis słowny (np. 12 maja 2001 roku, w 1998 roku, 28 kwietnia).
• Wieki i dziesiątki lat: zapis słowny (np. w dwudziestym wieku, w latach dwudziestych dziewiętnastego wieku).
• Przedziały dat: pełne liczby (np. w latach 1971–1977).

8. Sposób zapisywania liczebników (poza datami):

• W miarę możliwości zapis słowny. Jeśli taki zapis wymaga zbyt dużej liczby słów lub tekst zawiera dużo danych liczbowych: zapis cyfrowy (np. dwadzieścia trzy osoby,
  w wieku trzydziestu ośmiu lat, trzy tysiące osób).
• Liczebniki w jednostkach miar, walut, procentach: zapis liczbowy (np. 5 metrów, 56 złotych, 12 procent).

9. Sposób sporządzania przypisów bibliograficznych:

Dane bibliograficzne cytowanych publikacji wszelkiego typu podajemy:

- w tekście głównym w zapisie skróconym (nawiasowym) i

- w dołączonym obowiązkowo do tekstu wykazie literatury w zapisie rozwiniętym.

Nie stosujemy przypisów dolnych, o ile nie ma konieczności uzupełnienia zapisu skróconego komentarzem odautorskim.

10. Wzór sporządzania zapisu w wykazie literatury i przypisu nawiasowego:

 

1. a) publikacja zwarta jednego autora:

Kurkiewicz, Roman. 2011. Lewomyślnie. Warszawa: Wydawnictwo „Krytyki Politycznej”.

(Kurkiewicz 2011, 30–31)

Rasiński, Lotar. 2012. Śladami Marksa i Wittgensteina: Krytyka społeczna bez teorii krytycznej. Warszawa: PWN.

(Rasiński 2012, 16)

Negri, Antonio. 2005. Books for Burning: Between Civil War and Democracy in 1970s Italy. Tłum. Arianna     Bove, Ed Emery, Timothy S. Murphy i Francesca Novello. London–New York: Verso.

(Negri 2005, 34)

 

1. b) publikacja zwarta dwóch lub więcej autorów:

Burzyńska, Anna i Michał Paweł Markowski. 2006. Teorie literatury XX wieku: Podręcznik. Kraków: Znak.

                (Burzyńska i Markowski 2006, 178)

Hardt, Michael i Antonio Negri. 1994. Labor of Dionysus: A Critique of the State-Form. Minneapolis–              London: University of Minnesota Press.

(Hardt i Negri 1994, 16–18)

 

1. c) publikacja zwarta, tłumaczona:

Bachelard, Gaston. 2002. Kształtowanie się umysłu naukowego: Przyczynek do psychoanalizy wiedzy obiektywnej. Tłum. Damian Leszczyński. Gdańsk: słowo/obraz terytoria.

(Bachelard 2002, 90–91)

Hardt, Michael i Antonio Negri. 2012. Rzecz-pospolita: Poza własność prywatną i dobro publiczne. Tłum. Praktyka Teoretyczna. Kraków: Korporacja ha!art.

(Hardt i Negri 2012, 164, 184, 192)

 

1. d) publikacja wchodząca w skład dzieł wybranych/zebranych:

Marks, Karol. 1960. Rękopisy ekonomiczno-filozoficzne z 1844 r. W Marks, Karol i Fryderyk Engels. Dzieła. T. 1. Warszawa: Książka i Wiedza.

 

1. e) publikacja będąca częścią kilkutomowej całości jednego autora:

Mumford, Lewis. 2014. Mit maszyny. T. 2: Pentagon władzy. Tłum. Michał Szczubiałka. Warszawa: PWN.

 

1. f) publikacja w tomie zbiorowym jednego lub wielu autorów:
   • Tronti, Mario. 2014. „Klasa.” W Marks: Nowe perspektywy, red. Libera Università Metropolitana. Tłum. Sławomir Królak. Warszawa: PWN. (Tronti 2014, 103)

Greenblatt, Stephen. 2006. „Marlowe, Marks i antysemityzm.” Tłum. Łukasz Romanowski. W Greenblatt, Stephen. Poetyka kulturowa: Pisma wybrane, red. i wstęp Krystyna Kujawińska-Courtney. Kraków: Universitas. (Greenblatt 2006, 130)

 

1. g) publikacja w wydawnictwie ciągłym:

 

Latour, Bruno. 2009. „Dajcie mi laboratorium a poruszę świat.” Tłum. Krzysztof Abriszewski i Łukasz Afeltowicz. Teksty Drugie 1/2.

(Latour 2009, 168)

O’Malley, Pat, Lorna Weir i Clifford Shearing. 1997. „Governmentality, Criticism, Politics.” Economy and Society 26 (4).

(O’Malley, Weir i Shearing 1997, 512)     

Piątkowska, Marta. 2013. „Doświadczenie to mit.” Gazeta Wyborcza, 24 października.

(Piątkowska 2013, 14)

 

1. h) publikacje internetowe:

 

Curcio, Anna. 2011. „Przekładanie różnic na to, co wspólne.” Tłum. Mikołaj Ratajczak. Praktyka Teoretyczna 4. http://www.praktykateoretyczna.pl/a-curcio-przekladanie-roznicy-a-dobro-wspolne/

(Curcio 2011)

Owen, Margaret. 2014. „Special Report. Gender and Justice in an Emerging Nation: My Impressions of Rojava, Syrian Kurdistan.” http://ceasefiremagazine.co.uk/gender-justice-emerging-nation-impressions-rojava-syrian-kurdistan/.

(Owen 2014)

 

1. i) recenzja:

 

Bednarek, Joanna. 2013. „Czy kiedykolwiek byliśmy ponowocześni?” Recenzja książki Historia egzystencjalna: Krytyczne studium narratywizmu i humanistyki zaangażowanej Ewy Domańskiej. http://www.praktykateoretyczna.pl/joanna-bednarek-czy-kiedykolwiek-bylismy-ponowoczesni/.

(Bednarek 2013)

Kamp, David. 2006. „Deconstructing Dinner.” Recenzja książki The Omnivore’s Dilemma: A Natural              History of Four Meals Michaela Pollana. New York Times, 23 kwietnia.                 http://www.nytimes.com/2006/04/23/books/review/23kamp.html.

 

1. j) wywiad:

 

Bellour, Raymond. 1979. „Alternation, Segmentation, Hypnosis: Interview with Raymond   Bellour.”              Rozmawia Janet Bergstrom. Camera Obscura 3–4.

Standing, Guy. 2014. „Wyklęty lud ziemi, o jakim się Marksowi nie śniło.” Rozmawia Katarzyna Wężyk.      Gazeta Wyborcza, 22 listopada.

 

11. Pozostałe zalecenia bibliograficzne:

• jeśli publikacja ma więcej niż 3 autorów/redaktorów, w tekście głównym podajemy imię i nazwisko pierwszego z dopiskiem et al.: (Barnes et al. 2010). W wykazie literatury podajemy natomiast wszystkich autorów publikacji;
• jeśli w tekście cytujemy kilka tekstów tego samego autora wydanych w tym samym roku, to stosujemy następujący zapis nawiasowy: (Negri 2012a), (Negri 2012b);
• znak przypisu dolnego: zawsze przed znakiem przestankowym;
• oznaczenie czasu i miejsca wydania: w języku oryginału, pozostałe dane – w języku polskim, na przykład „New York” (nie: Nowy Jork), red. (nie ed. by).

12. Inne zalecenia edytorskie:

• zaznaczenia odautorskie: czcionka pogrubiona (nie stosujemy podkreślenia ani rozstrzelenia);
•  odautorskie wtrącenia do cytatów w nawiasie okrągłym: (przyp. inicjały), np. (przyp. DL);
• odesłanie do źródeł: „zob.” (nie „por.”);
• skróty w cytatach: wielokropek w nawiasie okrągłym: (...);
• w wyrazach złożonych, nazwiskach dwuczłonowych itp. stosujemy łącznik (nie półpauzę), np. Rydz-Śmigły (nie: Rydz – Śmigły), czarno-biały (nie: czarno – biały);
• nie wstawiamy numerów stron oraz nie włączamy opcji dzielenia wyrazów.