Mobilne dobra wspólne w epoce przedpandemicznej, pandemicznej i postpandemicznej: wnioski z doświadczeń mobilności w postmigranckich czasach

Abstrakt

Niniejszy artykuł prezentuje badania nad skutkami pandemii w zakresie generowania równoległych globalnych, regionalnych i lokalnych procesów, które materializują się w rzeczywistości i określają potencjał postpandemicznych mobilnych dóbr wspólnych. Artykuł oferuje konceptualizację tych kwestii opierając się na studiach podjętych w trójkącie Cypr-Grecja-Turcja, tj. na południowo-wschodnich granicach Europy/UE. Mobilne dobra wspólne są tu teoretyzowane w bieżącym kontekście epoki pandemicznej i postpandemicznej, nawet jeśli pierwsze badania empiryczne zostały wykonane przed pandemią. Pandemia oznaczała nagłe wtargnięcie w obszar tego, co jest rdzeniem globalnego kapitalizmu: mobilności. Podczas tego okresu, reżimy stanu wyjątkowego, derogacji i zawieszenia praw zostały wprowadzone na polu życia cywilnego, społecznego i politycznego w zasadzie na całym świecie. Koncept mobilnych dóbr wspólnych ma za zadanie uchwycić dynamiczne procesy jako zestaw czy matrycę opieki społeczeństwa znajdującego się w ruchu, generujące wzajemność w ruchu i zrównoważenie w geografii przepływów. Cyfrowość jest nieodłączną częścią obecnych procesów migracyjnych. Cyfrowość to przestrzeń, w której medialne technologie kontroli współistnieją z możliwościami alternatywnego wykorzystania mediów. Każdej formie techniki kontroli towarzyszy odpowiednia forma oporu. Artykuł analizuje, w jaki sposób mobilne dobra wspólne opierają się rejestracji cyfrowej i procesowi, który wytwarza ogólnoeuropejską cyfrową infrastrukturę granic, której celem jest unieruchomienie ludzi. Ilustruje, w jaki sposób spotkania między grupami wnoszą dialektykę społeczną w ramach instytucji; pojawiają się walki, konflikty, niezgoda i negocjacje, ale pojawiają się też nowe społeczności i solidarności w świecie, który nieustannie się przeobraża.