Przedstawienia w formie rysunków, grafik informacyjnych, obrazów, modeli, filmów i innych wizualizacji wydają się niemal nieodzownym elementem wytwarzania i przekazywania wiedzy. Sprawiają wrażenie uniwersalnego narzędzia, za pomocą którego można obiektywnie „ucieleśnić” i uprzystępnić każdą informację i ideę. „Robiąc” to niejednokrotnie starają się „zamaskować” swoją prawdziwą interpretacyjną naturę pod pozorami obiektywności i przeźroczystości swego medium. 

U progu nowożytności Wrocław był jedną z największych i najzamożniejszych metropolii Europy Środkowej, oddziałujących nie tylko na Śląsk, lecz także na terytoria sąsiednie. Jakkolwiek wybrane aspekty nowożytnej architektury i sztuki w tym ośrodku podejmowali liczni uczeni w ciągu ostatnich dekad, to jednak wspomniany obszar badawczy pozostaje nadal daleki od wyczerpania. Kompleksowość problematyki artystycznej epoki łączy się z szerokim kontekstem przemian kulturowych, politycznych, społecznych oraz religijnych, które w nowszych opracowaniach zostały poddane istotnej reinterpretacji.