Tytuł tomu Les mots pelerins („Słowa pielgrzymujące”, „Słowa wędrujące”) jest nieco zagadkowy. Autorzy podjęli się charakterystyki różnych typów tekstów (literackich, dziennikarskich, naukowych) ze względu na użycie odmiennych form językowych (dialogów, cytatów, wyrażeń frazeologicznych, mowy zależnej, niezależnej itd.). Piszą m.in. o francuskich przekładach Marka Twaina i sposobach narracji. Pokazują w ciekawy sposób, że słowa nie mają stałego znaczenia. Słowa „wędrują”, „przelatują” z jednego kontekstu do innego, a ich użycie zależy od intencji wypowiadającej się osoby. Jeden z autorów porównuje ją (celui qui parle) do klienta, który znalazł się w sklepie z rzeczami używanymi. Każdy artykuł jest wnikliwą analizą jakiegoś tekstu. Jeden z nich pokazuje, jak plotka (kłamstwo) staje się prawdą w prasie, w innym czytamy o ewolucji antycznych toposów literackich, czyli powracających motywach wypowiedzi. Jest też artykuł o batalii literackiej zwolenników i przeciwników nowoczesnej powieści w XVIII wieku. To książka nie tylko dla romanistów. Może też po nią sięgnąć czytelnik znający dobrze język francuski lub włoski (jest jeden artykuł w tym języku), interesujący się językoznawstwem, literaturą, językiem prasowym, przekładem.