Teksty zgromadzone w 45. tomie „Studiów Filmoznawczych” koncentrują się na pojęciach peryferii i peryferyjności, realizując postulat rozszerzenia refleksji nad kinem poza to, co centralne, kanoniczne i głównonurtowe. Kategorię peryferyjności rozumiemy wieloaspektowo: geograficznie, społecznie, ekonomicznie, instytucjonalnie, estetycznie, kulturowo i dyskursywnie. W numerze znalazły się zatem teksty poświęcone nie tylko kinu tworzonemu i oglądanemu na peryferiach, lecz także produkcjom spoza historycznego kanonu oraz rzadko podejmowanym problemom teorii filmu. Autorzy i Autorki artykułów zajmują się w swoich pracach zarówno tekstualnymi analizami samych dzieł, jak i zagadnieniami produkcji i dystrybucji oraz odbioru i recepcji kina, udowadniając tym samym, jak wiele ważnych i interesujących procesów toczy się na obrzeżach światowej kinematografii i jak wiele białych plam skrywa jeszcze historia ruchomych obrazów.