Reading like adults, performing like children: Two ways of experiencing adaptations

Abstrakt

CZYTAJĄC JAK DOROŚLI, ODGRYWAJĄC JAK DZIECI: DWA SPOSOBY DOŚWIADCZANIA ADAPTACJI

W jakich warunkach dana publiczność doświadcza adaptacji, jak to ujmuje Linda Hutcheon, jako adaptacji? W niniejszym eseju koncentruję się na kilku adaptacjach Alicji w krainie czarów oraz Po drugiej stronie lustra, aby zbadać dwa sposoby, w jakie ich odbiorcy mogą doświadczać ich jako adaptacji: jako dorośli, porównujący je z opowieściami Lewisa Carrolla, które znają, i jako dzieci, odgrywając je jako adaptacje tekstów, których mogą nie znać w ogóle. Poprzez udramatyzowanie sposobów, w jakie kompetencja do doświadczania jakichkolwiek tekstów zależy od intertekstualnej wiedzy, adaptacja Tima Burtona z 2010 roku stanowi szczególne wyzwanie dla dystynkcji Lindy Hutcheon między „wiedzą” i „niewiedzą” publiczności, dorosłej i dziecięcej publiczności, pokazując, że nie ma czegoś takiego jak niewiedząca publiczność „doświadczająca dzieła samego w sobie”.