Artykuł analizuje współczesne polskie filmy w odniesieniu do zmysłowej teorii kina, a także konstruktów psychologicznych, takich jak postawy społeczne czy postrzeganie doświadczenia niepełnosprawności. Celem jest wskazanie, że film może być narzędziem odzwierciedlającym doświadczenia. Zależało nam na tym, by filmy, które wykorzystałyśmy w naszej analizie, pozwoliły odbiorcom zetknąć się i zapoznać z różnorodnością przeżyć, emocji i trudności, jakie niesie z sobą życie z dysfunkcjami ciała oraz walka o poprawę jakości życia osób nią dotkniętych.
