Nie/mobilne dobra wspólne i trans/narodowe zgłaszanie roszczeń: fenomen szwedzkich Afgańczyków w Paryżu

Abstrakt

W odpowiedzi na relokację ze Szwecji do Francji osób ubiegających się o azyl ze Szwecji, grupy solidarności z migrantami zaczęły dzielić się zasobami i informacjami istotnymi dla procesu odbyywania podróży, a po przyjeździe do Paryża udzielały porad, jak przetrwać noc na ulicy i proces azylowy we Francji. Relokacja afgańskich azylantów do Francji zyskała specyficzną formę widoczności i obecności w mediach i sieciach zajmujących się prawami migracyjnymi, co, jak twierdzimy, przyczyniło się do umieszczenia szwedzkiego krajobrazu w debacie nad migracją i granicami. Celem niniejszego artykułu jest rozwinięcie konceptualnych dyskusji na temat mobilnych dóbr wspólnych poprzez analizę sieci „szwedzkich Afgańczyków w Paryżu”. Artykuł bada sposoby, na jakie narodowe krajobrazy pograniczne są zarówno na nowo wpisywane, pozszerzane, jak i destabilizowane przez sieci i roszczenia migrantów. Następnie analizujemy zjawisko „szwedzkich Afgańczyków w Paryżu” zwracając uwagę na napięcia i sprzeczności w odniesieniu do polityki przynależności i mobilnych dóbr wspólnych. Fenomen szwedzkich Afgańczyków w Paryżu stanowi produktywny punkt wyjścia dla zbadania warunków uwspólniania w kontekście krajobrazu szwedzkiego pogranicza; sposobów, na jakie przynależność i narodowość poddawane są roszczeniom w złożony i zmieniający się sposób; oraz sposobów, w jakie te dobra wspólne łączą różne miejsca transnarodowo. Artykuł stanowi wkład w akademickie dyskusje na temat walk migranckich, rozwijając przy tym zniuansowane rozumienie mobilnych dóbr wspólnych jako form kontestacji i wzajemnego uwikłania grodzeń i roszczeń do przynależności narodowej. Dzięki temu podkreślamy ambiwalentne aspekty mobilnego uwspólniania.