„Rocznik Europeistyczny” to czasopismo, w którym zamierzamy publikować artykuły odnoszące się do studiów europejskich: zarówno nad Europą, którą „należy zjednoczyć” i nad tą częścią Europy, która już została zjednoczona. Oczywistym jest, że artykuły te będą dotyczyć zagadnień z zakresu polityki, prawa, historii, ekonomii, kulturoznawstwa oraz dyscyplin im pokrewnych.
Ale przede wszystkim periodyk będzie preferować te artykuły, studia i przyczynki naukowe, które będą wypełniać zadania związane z misją europeistyki (European Studies): badania nad europejskim obszarem cywilizacyjno-kulturowym i polityczno-kulturowym (europeistyka sensu largo) oraz nad Unią Europejską i jej obszarami aktywności/polityk (europeistyka sensu strico); obszarami, stanowiącymi własny obszar wiedzy europeistycznej.
„Rocznik Europeistyczny” chce dać tym samym wyraz przeświadczeniu, że środowisko europeistów wychodząc od badań z perspektywy politologicznej, socjologicznej, ekonomicznej, prawnej, historycznej etc. wypracowało właściwą dla europeistyki materię (subject matter), określaną w języku europeistycznym (świadectwem są liczne leksykony europeistyczne), ze specyficznym katalogiem tematów badawczych; że wypracowało własną specyfikę badań europeistycznych dających podstawy do stwierdzenia, że europeistyka uzyskała wysoki stopień tożsamości.
„Rocznik Europeistyczny” w związku z tym preferuje te elementy badań naukowych, które będą oparte na podejściach teoretyczno-metodologicznych, świadczących, że europeistyka przekroczyła paradygmat interdyscyplinarności i wkroczyła w paradygmatyczną wiedzę europeistyczną (zsyntetyzowaną wiedzę multidyscyplinarną), pozostając otwartą na dorobek innych dyscyplin. Więcej, będzie preferować te badania, które będą oparte o charakterystyczny dla europeistyki zespół wiedzy: europeistyczne teorie, koncepcje, metodologię i metody badawcze.
Zwłaszcza w badaniach nad Unią Europejską i jej obszarami aktywności/polityk (europeistyka sensu strico) można wyraźnie zakreślić europeistyczną specyfikę subject metter. W badaniach tych Unia Europejska jest traktowana, zwłaszcza od Traktatu Lizbońskiego z 2009 roku, nie jako prosty konglomerat państw, ale jako jednolity podmiot prawa międzynarodowego i autonomiczny pomiot stosunków międzynarodowych; organizacja sui generis międzynarodowa, w którym instytucje międzyrządowe (współzależność państw członkowskich) są nierozerwalnie związane zależnościami prawno-instytucjonalnymi z instytucjami ponadnarodowymi.
Dynamika Unii Europejskiej, unikalnego w skali światowej eksperymentu integracyjnego, który przekroczył strefę wolnego handlu; który wymaga postrzegania integracji ekonomicznej w nierozerwalnym związku z integracją polityczną, a co za tym idzie uwzględnienia instytucjonalno-prawnych jej form i poszukiwania interakcji z europejską wspólnotą obronną – zmusza do przyjęcia w badaniach podejścia inter-, trans-, a zwłaszcza multidyscyplinarnego.
Wiąże się to ze inną specyficzną cechą badań europeistycznych: łączeniem indywidualizmu metodologicznego z podejściem holistycznym, odejściem od postrzegania systemu polityczno-prawnego Unii Europejskiej przez pryzmat istoty, celów, cech, zadań i funkcji państwa narodowego, na rzecz „europeizacji”: przenoszenia unijnych rozwiązań politycznych, prawnych, społeczno-gospodarczych i aksjologiczno-kulturowych na państwa europejskie. Ma to rzecz jasna związek z procesem zwrotnym: postrzeganiem państwa w procesach integracyjnych w kontekście zmieniających się jego funkcji i zasady suwerenności podzielonej, postrzeganiem procesów integracyjnych w polu napięć pomiędzy międzyrządowością a ponadnarodowością, odrzuceniem podejścia europocentrystycznego przy postrzeganiu rzeczywistości europejskiej w uwarunkowaniach globalnych.
Dlatego europeiści nie tylko przejęli w badaniach nad procesami integracji europejskiej teorie wypracowane przez inne dyscypliny naukowe, ale na początku XXI wieku opracowali charakterystyczne tylko dla europeistyki teorie generalne: neofunkcjonalizm, neo-neofunkcjonalizm, intergovernmentalizm, a także teorie specjalistyczne: federalizmu między-ponadnarodowego, wielopoziomowego zarządzania, fuzji (Fusion Thesis), teorię europeizacji, delegowania etc. Teoriom tym odpowiadają charakterystyczne tylko dla badań europeistycznych metody badawcze (np. komitologia).
„Rocznik Europeistyczny” będzie dążyć do tego, aby zamieszczone na jego łamach rezultaty twórczości naukowej uwzględniały przede wszystkim taką specyfikę podejścia teoretyczno-metodologicznego.
Łamy „Rocznika Europeistycznego” są otwarte dla całego środowiska europeistycznego w Polsce i za granicą; dopuszczają artykulację twórczości europeistycznej nie tylko w języku polskim, ale też angielskim. Nad jakością tej twórczości czuwa Rada Naukowa składająca się z najwybitniejszych polskich naukowców-europeistów oraz Zespół Redakcyjny wybrany spośród członków Katedry Studiów Europejskich Uniwersytetu Wrocławskiego.
Przygotowując nasz periodyk, kierowaliśmy się zasadą współpracy międzypokoleniowej w dynamicznym procesie kształtowania istoty, charakteru i specyfiki europeistyki: obok twórczości naukowej wybitnych, samodzielnych pracowników naukowych, znalazły się prace młodych adeptów europeistyki. Chcemy też zamieszczać, obok artykułów i studiów, recenzje wybitnych publikacji poświęconych badaniom nad europeistyką sensu largo i sensu stricto, a także informacje na temat znaczących dla rozwoju europeistyki konferencji międzynarodowych.
Z zachętą Państwa do lektury i współpracy
Zespół Redakcyjny
Abstrakty opublikowanych artykułów znajdą się w bazie Czasopisma Naukowe w Sieci (CNS), a także w Federacji Bibliotek Cyfrowych i Europeanie.
Zgodnie z wykazem czasopism naukowych Ministerstwa Edukacji i Nauki z dnia 17 lipca 2023 r. za publikację w czasopiśmie autorzy otrzymują 20 punktów.
Unikatowy adres czasopisma: https://wuwr.pl/rewr
ISSN: 2450-274X