To Adapt or to Adapt To? Consequences of Approaching Film Adaptation Intransitively

Abstract

ADAPTOWAĆ CZY ADAPTOWAĆ SIĘ? KONSEKWENCJE NIEPRZECHODNIEGO DEFINIOWANIA ADAPTACJI FILMOWYCH

Czy scenarzyści i reżyserzy adaptują historie na potrzeby kina, czy też historie te trwają poprzez przystosowanie do zmieniających się okoliczności nowy język, nowe medium, nowy gatunek, nowa publiczność, nowe oczekiwania? Esej ten rozważa związek pomiędzy ścisłym „sztywnym” definiowaniem adaptacji jako tym, który zachodzi w historiach, oraz tranzytywnym – przy udziale ludzkiej ingerencji w opowieści, i bada pięć konsekwencji autotelicznego definiowania adaptacji. Taka zmiana w badaniach nad adaptacją, w których tradycyjnie definiowano adaptację w sposób luźny „przechodni”, wymagałaby przedefiniowania, ustalenia nowych pojęć procesu adaptacji jako bazującego raczej na zmianach niż na tworzeniu, wymagałaby określenia motywów i orientacji adaptacji jako raczej konstrukcji teleologicznej niż archeologicznej oraz określenia istoty i specyfiki adaptacji literatury i adaptacji w ogóle.