W niniejszym artykule przedstawiono rozważania dotyczące jednej z ważniejszych wolności obywatelskich — prawa do zgromadzeń publicznych. Instytucję prawa do zgromadzeń omówiono przez pryzmat konstytucyjny i prawnomiędzynarodowy z uwzględnieniem zbliżonego charakteru tych regulacji. Wskazano również na beneficjentów prawa do zgromadzeń, a także porównano zmiany, które w tej materii miały miejsce na płaszczyźnie konstytucyjnej. Przede wszystkim skupiono się na nowelizacji ustawy prawo o zgromadzeniach, która miała miejsce 13 grudnia 2016 roku, a także omówiono wyrok Trybunału Konstytucyjnego wydany wskutek wniosku Prezydenta RP. Podjęto też kwestię związaną z niekonstytucyjnością wprowadzonej regulacji zgromadzeń cyklicznych. Określono także prokonstytucyjną wykładnię przepisów prawa o zgromadzeniach i stanowiska sądów rozpoznających odwołania od decyzji o odmowie zarejestrowania zgromadzenia publicznego. Ostatecznie odniesiono się do postulatów de lege ferenda, które miałyby polegać na derogacji przepisów stanowiących o zgromadzeń cyklicznych jako pewnej formy uprzywilejowania jednego typu zgromadzeń nad innymi.
