Artykuł podejmuje problematykę niekorzystnej dla wnioskodawców praktyki organów administracji polegającej na odmowie wydawania interpretacji indywidualnych oraz analizuje wybrane orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) pod kątem argumentacji ujawniającej taką praktykę i przemawiającej na jej niekorzyść. Celem analizy jest ukazanie, że w ostatnich latach sądownictwo zwróciło szczególną uwagę na zjawisko, w którym organy instrumentalnie nadużywają ustawowej możliwości wydawania rozstrzygnięć bez odnoszenia się do istoty problemu wnioskodawcy w postępowaniu interpretacyjnym. Metodą badawczą zastosowaną w opracowaniu jest metoda empiryczna oparta na rozumowaniu indukcyjnym.
