Celem artykułu jest określenie znajomości oraz powszechności zjawiska speed-watchingu, czyli przyspieszonego oglądania materiałów audiowizualnych, wśród grupy badanej, jaką stanowili użytkownicy mediów strumieniowych (w szczególności platform VOD oraz OVP), którzy wyrazili chęć udziału w badaniu. Wspomniany zwyczaj jest jedną z nowych oraz stosunkowo słabo zbadanych praktyk konsumpcyjnych i ma swoje źródło w ciągle rosnącej ofercie programowej oraz uwarunkowanej społecznie potrzebie nieustannego „bycia na bieżąco”. W części wstępnej przedstawiono problematykę kultury nadmiaru oraz wynikające z niej zmiany w stylu obcowania z treściami transmitowanymi cyfrowo, a także ogólny zarys polskiego rynku usług medialnych na żądanie. Z kolei w części empirycznej zaprezentowano wyniki badania ankietowego przeprowadzonego wśród osób, które korzystają z serwisów streamingowych (303 osoby). Analiza objęła nie tylko poziom popularności speed-watchingu, lecz także czynniki motywujące do jego praktykowania oraz towarzyszące mu zwyczaje. Jak wynika z przeprowadzonych badań, przyspieszona recepcja dotyczy 7 na 10 badanych, tempo seansów różni się w zależności od osobistych preferencji użytkowników, a sam speed-watching jest uzupełnieniem innych praktyk, jak na przykład binge-watching czy multiscreening.
