Wyobraźnia a prześladowanie. Społeczność cygańska w wierszach Federica Garcíi Lorki

Abstrakt

Artykuł po krótkiej prezentacji historii przybycia grup cygańskich na Półwysep Iberyjski skupia się na ich obrazie wyłaniającym się z wierszy Federica Garcíi Lorki zawartych w jego dwóch znanych tomach poetyckich: Poema de cante jondo (1931) oraz Romancero gitano (1928).
W wypadku pierwszego tomu oś analizy koncentruje się na próbie scharakteryzowania cygańskiego charakteru pieśni znanych jako cante jondo w odwołaniu do rozmaitych wypowiedzi publicznych i wykładów autora oraz ich poetyckiego odbicia. Analiza tomu drugiego obejmuje przede wszystkim próbę ukazania konfliktu między społecznością cygańską, charakteryzującą się wyobraźnią i inspiracją, a funkcjonariuszami Gwardii Cywilnej, reprezentującymi porządek i represyjny utylitaryzm. Na plan pierwszy wysuwa się siła wyobraźni cygańskiej, pozwalająca im przetrwać godnie największe prześladowania i represje.