Kolory tonacji, nie zawsze pięciolinie. Polska szkoła ilustracji a druki muzyczne dla dzieci i młodzieży

Abstrakt

Intensywny ruch wydawniczy w Polsce w okresie PRL zauważalnie zaznaczył się także w obszarze druków muzycznych. Ofertę skierowaną do początkujących i rozwijających się instrumentalistów i wokalistów przygotowywało nie tylko liczące już ponad 70 lat Polskie Wydawnictwo Muzyczne z Krakowa, lecz także niespecjalizujące się w tej dziedzinie, a przodujące w propozycjach dla młodego czytelnika instytucje stołeczne: Nasza Księgarnia oraz Biuro Wydawnicze „Ruch”. Te dwa ostatnie wydawnictwa publikowały książki, które najczęściej zawierały także prócz zapisu nutowego teksty „okołomuzyczne”, przybliżające wiadomości o kulturze, obyczajach i muzyce ludowej z konkretnych regionów Polski.
O wysoki poziom artystyczny tych publikacji dbali uznani polscy graficy, z których na szczególną uwagę zasługują Jerzy Skarżyński oraz Zofia i Andrzej Darowscy — związani z ośrodkiem krakowskim oraz tuzy polskiej szkoły ilustracji: Bohdan Butenko, Józef Wilkoń i Zbigniew Rych-licki — współpracujący ze stołecznymi instytucjami: Naszą Księgarnią i Biurem Wydawniczym „Ruch”. Omówione w artykule realizacje cechowało mistrzostwo rzemiosła, a także różnorodność koncepcji i strategii artystycznych — od graficznej syntezy, przez malarskie impresje, po twórcze czerpanie z bogactwa rodzimego folkloru. W artykule omówiono między innymi serię „Biblioteka Violinka” oraz cykl książek autorstwa Jadwigi Gorzechowskiej i Marii Kaczurbiny w opracowaniu graficznym Zbigniewa Rychlickiego.