Warstwa graficzno-plastyczna druków muzycznych prowokuje do stawiania pytań o funkcje perswazyjne, reklamowe, estetyczne okładek. Analizy wymaga ikoniczny przekaz nie tylko pod względem jego treści i sposobu jej wyrażenia, lecz także trwałości pewnych schematów ikonograficznych oraz, co nie mniej ważne, eliminowania pewnych motywów, na przykład z powodów ideologicznych. Ważne jest pytanie o to, w jaki sposób próbowano na kartach tytułowych muzykę zilustrować i czy rzeczywiście właśnie ona była przedmiotem wizualizacji. Obrazki z nut nie były neutralne, ikonografię dokumentów muzycznych angażowano w służbę propagandy, polityki historycznej i tożsamościowej. Ilustracje przypominają i nawiązują do konfliktów politycznych XIX i XX wieku, rejestrują wydarzenia, wybitne osiągnięcia, prezentują gwiazdy sceny muzycznej, filmu, a także regionalne krajobrazy i miejsca. Znajdują się na nich odwołania do popularnych rozrywek, stylów życia, fascynacja orientem, egzotyzmem w wersji europejskiej. Karty tytułowe druków muzycznych warto więc poddać analizie pod kątem stereotypów płci i obcych, idei i wartości, które przekazywały. Prowokują do postawienia pytania o to, „czego chcą od nas obrazy” — jakie pragnienia, emocje wywołują, w jaki sposób działają.
Warstwa graficzno-plastyczna druków muzycznych prowokuje do stawiania pytań o funkcje perswazyjne, reklamowe, estetyczne okładek. Analizy wymaga ikoniczny przekaz nie tylko pod względem jego treści i sposobu jej wyrażenia, lecz także trwałości pewnych schematów ikonograficznych oraz, co nie mniej ważne, eliminowania pewnych motywów, na przykład z powodów ideologicznych. Ważne jest pytanie o to, w jaki sposób próbowano na kartach tytułowych muzykę zilustrować i czy rzeczywiście właśnie ona była przedmiotem wizualizacji. Obrazki z nut nie były neutralne, ikonografię dokumentów muzycznych angażowano w służbę propagandy, polityki historycznej i tożsamościowej. Ilustracje przypominają i nawiązują do konfliktów politycznych XIX i XX wieku, rejestrują wydarzenia, wybitne osiągnięcia, prezentują gwiazdy sceny muzycznej, filmu, a także regionalne krajobrazy i miejsca. Znajdują się na nich odwołania do popularnych rozrywek, stylów życia, fascynacja orientem, egzotyzmem w wersji europejskiej. Karty tytułowe druków muzycznych warto więc poddać analizie pod kątem stereotypów płci i obcych, idei i wartości, które przekazywały. Prowokują do postawienia pytania o to, „czego chcą od nas obrazy” — jakie pragnienia, emocje wywołują, w jaki sposób działają.