Autorka artykułu zadaje w nim pytanie o neutralność procedur badawczych. Stawia tezę, że performans artystyczny, nawet nie stawiając sobie takiego celu, może pokazać, jak działają performanse naukowe. Przygląda się aranżacji performansu artystyczno-badawczego, a także interpretuje dwa działania zrealizowane w ramach projektu eksperyment_e.1/2015–2017 Fundacji Artystyczno-Badawczej om — organizmy i maszyny w kulturze. Wykazuje w ten sposób, że performans artystyczny może ukazać twierdzenie fizyki teoretycznej o niemożności oddzielenia mierzonego od mierzącego. Pytanie o pomiar jest tu równocześnie pytaniem o naturę wiedzy: jej performatywnego wytwarzania (się) z udziałem ludzi, urządzeń, dyskursów i materii.