Artykuł poddaje analizie film Parasite (reż. Joon-ho Bong, Korea Południowa 2019), starając się interpretować go jako horror społeczny. Kontekstem takiego ujęcia są dyskusje na temat społeczno-krytycznego wydźwięku samego obrazu. Rdzeniem zaś proponowanej interpretacji jest zwrócenie uwagi na rolę domu jako obiektu, wokół którego toczy się cała opowieść, oraz uwarstwienia jako dominującej struktury. Przy tym warstwy są tu rozumiane na trzy sposoby: materialny (piętra domu, poziomy miasta), społeczny (wyższa i niższa warstwa społeczna) i symboliczny (materialna warstwa jako symbol usytuowania społecznego). Przemieszczanie się między warstwami autor tekstu określa jako nawiedzanie. Argumentuje, że jeśli traktować Parasite jako formę krytyki społecznej, to trzeba przyznać, że nie dotyczy ona żadnej konkretnej warstwy jako takiej (na przykład bogatych państwa Parków), a samej warstwowej struktury. W drugiej części tekstu analiza Parasite zostaje zestawiona z fazami nowoczesności i formami ideologicznymi.