Koncepcja tomu wynika z przekonania o niedocenionym udziale nieukończonych filmów w obrębie działań podejmowanych w kinematografii i poznawczym potencjale ukrytym w dokumentacji i przebiegu inicjatyw filmowych, nawet jeśli zakończyły się — z perspektywy twórców — niepowodzeniem albo ich realizacja została dokończona po wielu latach przez inną ekipę filmową. Autorzy artykułów wychodzą poza ciasny tekst samych filmów i wnikliwie przyglądają się procesowi twórczemu, który nie zawsze przechodzi w skończone dzieła o istotnym znaczeniu kulturowym, ale — o czym nie można zapominać — również tę kulturę tworzy. W sytuacji kiedy dzieło filmowe nie jest gotowe, kompletne lub przekazane zostało na pewnym etapie produkcji innemu twórcy, tym bardziej warto prześledzić proces jego realizacji, stąd też w prezentowanych tekstach o (nie)dokończonych filmach Orsona Wellesa, Terry’ego Gilliama, Wernera Herzoga, Siergieja Eisensteina, Alfreda Hitchcocka, Yael Heronski, Andrzeja Wajdy i Sylwestra Chęcińskiego humanistyczne badania nad kontekstem literackim i estetycznym filmu ustępują miejsca metodom kulturoznawczym i socjologicznym.