„Wrażliwe nagrania dźwiękowe” to zapisy powiązane z doświadczeniami traumy, wykluczenia i  niesprawiedliwości tych, których głosy zostały zarejestrowane, a także wspólnot, do których należeli. Są korelatami „wrażliwego dziedzictwa”, a niekiedy także „dziedzictwa trudnego”. W ich obręb możemy włączyć także zapisy naruszające tabu, na przykład w niektórych kontekstach kulturowych rejestracje ceremonii religijnych, sytuacji intymnych. Tego rodzaju nagrania, niekiedy z powodu sposobu i kontekstu powstania, stawiają słuchacza i użytkownika przed całym spektrum złożonych problemów dotyczących prawa do ich gromadzenia, odsłuchiwania i dysponowania nimi, konsekwencji społecznych, politycznych i etycznych ich ponownego użycia w praktykach badawczych, edukacyjnych i artystycznych. Wrażliwe nagrania dźwiękowe to nagrania „trudne” i zarazem „poruszające”, budzące emocje. Nie pozwalają odbiorcy być obojętnym, od swych użytkowników, wśród których są między innymi badacze, domagają się odpowiedzialnej, troskliwej postawy.