Zasady gry w „Serenghetti” Carlosa Reygadasa

Abstrakt

Na pierwszy rzut oka Serenghetti (2009) meksykańskiego reżysera Carlosa Reygadasa wydaje się filmem dokumentalnym, rejestrującym jedynie amatorski mecz piłki nożnej kobiet w Santo Domingo Ocotitlán (Morelos, Meksyk). Dotychczasowa recepcja filmu koncentrowała się na kwestiach społecznych, takich jak rozwój miast, antropocentryzm i sport jako widowisko. Niniejszy esej dowodzi jednak, że Serenghetti jest o wiele bardziej zainteresowany badaniem estetycznego wymiaru kina lub tego, co Reygadas nazywa „fikcją” filmu. Pod pewnymi względami Serenghetti przypomina film Zidane: Portret XXI wieku (2006) Douglasa Gordona i Philippe'a Parreno, ponieważ oba filmy rejestrują pełne mecze piłki nożnej. Jednak podczas gdy film Gordona i Parreno angażuje się, jak twierdzi Michael Fried, w kwestię absorpcji w sztuce współczesnej, niniejszy esej sugeruje, że film Reygadasa dąży do zakwestionowania antyreprezentacyjnego ujęcia kina, w szczególności kwestii czasu, która była kluczowa dla tego, jak badacze zajmujący się slow cinema rozumieli jego twórczość. Rzeczywiście, od czasu nagrodzonego w Cannes filmu Japón (2001),