Kino „przedeklinowało” problemy dziecięce przez wszelkie możliwe przypadki indywidualne i zbiorowe: wyzysku, wojny, zbrodni, choroby, lęku, okrucieństwa, przemocy, osamotnienia, egoizmu, deprawacji, manipulacji etc. Do starych zagrożeń doszły nowe, jak zmuszanie do nierządu i wykorzystywanie w konfliktach zbrojnych, zabijanie na „części zamienne”, rozłąka rodziców, nie mówiąc już o zjawiskach traktowanych jako cywilizacyjny postęp, że wymienimy: telewizję, Internet, gry komputerowe, a nawet nadmierny, demoralizujący dziecko dobrobyt. Na szczęście kino dostrzega także słoneczne strony dzieciństwa, w czym prym wiedzie tzw. kino familijne. Artykuły zamieszczone w 33. tomie „Studiów Filmoznawczych” rzucają sporo światła na wybrane problemy z dziedziny filmu dziecięcego. Ich autorami są głównie badacze młodego i średniego pokolenia, znakomicie poruszający się po tej tematyce. Ich teksty pozwalają dostrzec wagę dziecięcego toposu jako arki przymierza między dawnymi i nowymi laty.