Autor, w sposób dyskusyjny, prezentuje wybrane uregulowanie polskiego prawa autorskiego, które — w jego ocenie — jest wynikiem uwzględnienia różnic zdeterminowanych odmienną funkcją produkcji oraz „konsumpcji”, w odniesieniu do korzystania z przedmiotów własności intelektualnej. W przypadku korzystania przez przedsiębiorców określa je jako „użyt-kowe” i przeciwstawia korzystaniu „konsumpcyjnemu”, które wiąże się z zaspokajaniem potrzeb przez „docelowych” odbiorców produktów i usług, związanych z przedmiotami własności intelek-tualnej. W swoich rozważaniach nawiązuje do wcześniejszych publikacji wyników swoich badań, które były próbą uzasadnienia użyteczności posługiwania się w analizie prawnej innym określe-niem — „utwory użytkowe”. Podstawową ogólną tezą opracowania jest stwierdzenie, że poza unormowaniem, dotyczącym utworów użytkowych, na podstawie uregulowania polskiego prawa autorskiego, da się dostrzec przepisy, które odmienności w uregulowaniu, w stosunku do zasad ogólnych, dotyczących wszystkich utworów, opierają na „użytkowym” korzystaniu z utworów. Przedmiotem analizy są w szczególności przepisy dotyczące utworów pracowniczych, utworów będących zbiorami oraz utworów zbiorowych. Praca zawiera też, w ograniczonym zakresie, odnie-sienia prowadzonej analizy do praktyki obrotu gospodarczego z perspektywy przedsiębiorców.
